All de Leevde op uns Eer?

vun Addi Kahl

„Segg maal", fröög ick de lüttje Oma, "wo lang’n is dat egens her,
dat du hier in dat niege Heim Besöök harrst vun dien’n Jung?“
„Oh, — weet gor nich so genau, — sünd bestimmt all poor Wuchen her!“
Un ick sööh ehr trurige Ogen, un düsse Würr wull’n schamig nich so över ehr Tung.
„Dorbi hett he verspraken, nu ok öfters maal kort to kommen,
beten kommodig mit em Koffe drinken und beten wat vertell’n un so.
Avers nu sünd all Maanden vergahn, — so veel eensame Stunnen!“
Man sööh in ehr lüttje Snuut an, de Kummer sett ehr doch bannig to.
„Un ansünsten, Oma?“ — „Och, dat geiht so, — bünn ja sowiet tofreden.
Miene Lüüd hebben ja ok ’n goden Heimplatz funnen, warr hier nett versorgt!“

In de stille Stuuv tick jümmerto de oole Wandklock…………

„Du, Oma, — hüüt hebben wi ja nu den Moderdag tofaten!
Dor ward he di ganz bestimmt besöken, meenst du nich ok?“
Un ick sööh ehr lütten fohrigen Hannen so ’n beten bevern un mark doch,
dat se de ganze Tiet bi uns Gespreek jümmers na buten horch………..
Denn meen Oma reinweg as dull: „De Jung gönnt sick ok veel to wenig Rooh,
dat niege grote Huus mutt fardig warrn un ok sien Chef will so veel vun em.
Ok sien veele Bidrääg in all de Vereenen sett em ok jümmers bannig to!“
In ehr Ogen kööm so ’n bestimmtet Füür, dat woll bloot ’ne Moder hett:
„Ick heff jümmers Bang um mien Jung, — he geiht ok veel to laat to Bett!“

In de welken Hannen dreih se ahn Enn de Brill…………

„Ok sien nieget Auto mutt he ok noch afbetahlen! — Ja ja ja ……!
Ick stüür em vun mien lüttje Rente af un an een poor Euros bi,
denn, wat bruuk ick noch groot? — Ick laat mien oole Schooh besahlen,
dat reckt hier in’t Heim denn ok för mi!“

„Segg, Oma, — hest du denn ok lütte Enkelgören?“…………

„Oh ja, — hier in de Schuuflaad von mien Kommod liggt poor Biller binnen! —
Avers se hebben veel to veel mit all denn modernen Kraam üm de Ohr’n
un ick glööv, se wüllen ehr Oma schonen un nich to oftins stören!“

Fohrig wisch ehr Hannen över ’t witte Dischdook-Linnen…………

Denn op’nmaal klopp dat an de Döör, — endlich ehr Jung denn dor, ….
un as ’n Sünnstrahl wesseln in de Kummerogen grote Freid ünnert witte Hoor……
So na'n gode Stünn, de Jung schuul heemlich öfters op de olle Wandklock:
„Mama, wi mööt balden wedder föhr’n! — Wat löppt de Tiet, wenn man hier so hockt!“
„Du muttst doch hüüt to Moderdag nich ok noch loos?!“, schimp Oma,
„dat kann doch keen vernünftige Minsch vun Di verlang’n!“……..
„Mama, nu beddel doch blot nich so, — dat gifft ok noch anner wichtige Saken!
Kiek maal, de ganze grote Familije, — dor mutt ick ok noch beten Frietiet laten!“
Du, paß maal op, ick komm bald wedder mit smucke Blomen, besünners schöön!“
— Un ick kunn ehr’n Blick lesen un wüß, glieks, wenn he gahn is, würr se wenen!