Iesbeen, Smöken un anners wat vun Karl-H. Nissen Letzt weer ik to'n Iesbeen-Eten vun mienen Verein. Ik kann juuch seggen, dat weer en Iesbeen! Lecker! Dat Fett bummel meist över den Töllerrand! Un denn allens, wat dor noch so to höört, Erbs-Püree un Speckstipp un Kööm un Beer! Allens allerbest. Ganz
to'n Anfang harr de Vörsitter ene lütte Reed hollen, harr
"Goden Dag" seggt, un dit un dat, un denn sä he: Een kann sik aver ok över anners wat argern bi't Eten. Ik kann
mi besinnen, wi weern up Reisen, harrn slapen in en Hotel un seten
morgens bi't Fröhstück. Wat geev dat allens för'n leckern
Kraam! Anneke keem mit twee kaakte Eier an, een för mi, een för
sik. Se kloppt ehr
Ei baben up un puul de Schell af, ik versöch, de Spitz mit dat
Metz aftohaun. Dat klappt nich jümmers. Man denn hebbt wi mit
Appetit uns Ei eten. Dor füng an'n annern Disch en Fru an mit
uns to snacken: Wi beiden keken heel verbaast, man de gode Fru kunn gor keen End
finnen. Se snackt luut, un
all Lüüd rundüm harrn wat dorvun: Dor harr Anneke enen goden Infall. Weest, wat se maakt hett? Se hett
noch twee Eier haalt. Un de hebbt uns richtig goot smeckt. |