Mien Drom

vun Behrend Böckmann

Giern wull ik 'n Hund wull sien
un nich so'n grunzend Öcke-Schwien,
dat blot in sienen Kåben licht
un täuwt dor up dat Letzt Gericht,
üm tau hüren denn mit Bangen:
"Bald warst du up'e Ledder hangen!"

Un as dat denn in'n Drom so is,
ward ik all den Schlachter wiss —
dör löppt dat Blaut all in'n Wann,
dei Brägen kümmt gliek inne Pann,
un denn kümmt noch dat Allerbest:
Lütt un Lütt tau't Schlachtefest!

Dat wier dei Alp in disse Nacht,
un so heff ik in'n Schlåp noch dacht:
Giern wull ik 'n Hund wull sien
un nich so'n grunzend Öcke-Schwien!
'n Pudelhund nich gor tau grot
för 'n männlich/weiblich/divers-Schot,
för'n Herrschaft, dei mi Kauken backt
un mi denn in'n "Buggy" packt
un mi karjoolt wiet œwer't Land,
bet hen an'n Warnemünner Strand.

Un as Hund, wat freu ik mi
up' n Strandkorff, dei ganz nie,
den dei Herrschaft mi hett köfft
un up "Vier Poten" wier all döfft.
Wat dröm ik up dat weike Kissen,
möt ok 'n Wådernapp nich missen —
allens, wat dei Minsch begihrt,
ok mi as Hund in'n Strandkorff ihrt.

So'n Nobelhund, as ik dat bün, höört eentlich nich na Warnemünn!
För Hunnen vun mien Klasse gilt: Dat gifft bloots Rügen oder Sylt!

As dei Hunger mi däd quälen,
künn'k twüschen Bio-Äten wählen:
Rindfleisch mit Zucchinistücken
orrer Körbs up Schwienerüggen.
Un achteran geef dat as Spies
noch twei Kugeln Hunde-Ies:
Dei rod lött wat mit Wöddeln åhnen,
dei gäle wull wat mit Bananen.

Dat Ies wier kolt, dei Drom denn ut
un ik krup ut mien Puuch nu rut,
dau dat Nödige verrichten
un läs denn disse wohr'n Geschichten:
'n Tüüt vull Tüffelsticken kost't
mit 'n Currywust von'n Rost
œwer twinnig Euros blot —
un is dei Hunger bannig grot,
bi'n Happenstand gliek näbenan
man noch Fischsemmeln köpen kann
un hett dor dat grote Glück,
denn blot fief Euros kost't dat Stück!

Dor föllt dei Alb mi wedder in:
Dei Hund geiht mi nich ut'n Sinn,
för weckern ward denn allens gäben,
dormit hei nich as Hund möt läben.