Wat hett he to bedüden? De Hoot
neben de Ingangsdöör.
Wenn ik so an mien PC sitt, denn fallt mi männichmol ok een
lütt Geschicht in, de mi Frünnen vertellt hebbt.
Nu in düsse griese, düüster Tiet mußt jo mol
an de Luft. No 'n lütte Tour mit mien Fohrrad heff ik op 'n Trüchweg
bi mien Frünn'n pingelt. Nee, nich op Besöök, blots
god'n Dag seggen un 'n Ogenblick snacken.
De Beiden harrn sik over jüst de fiene Kledoosch antrocken un
wull'n utföhrn.
"Mookt gor nix, ik koom 'n annern Dag wedder," segg ik un
dreih üm un föhr wieter no Huus.
Op 'n Weg fallt mi dat Vertelln vun dormols wedder in.
Mien ole Tante Line, de harr jümmers een Hoot an de Flurgardroov
hangen.
Worüm? Wenn 't pingelt, denn sett se gau den Hoot op.
Weer dat Besöök, den se geern bi sik harr, denn segg se:
"Jüst bün ik weer dor. Ik weer
beten an de Luft. Eenmol an 'n Dag mutt een jo ornlich dörchpusten,
sünst warrst jo brägenklöterig."
Wenn over een vör de Döör is, de nich so recht wellkomen
is, denn seggt Tante Line mit 'n Hoot op'n Kopp: "Schood, ik
mutt glieks los, bün jüst bi 't Anplünnern. Heff gor
keen Tiet för di. Deiht mi leed."
Wenn ji annermol bi Frünnen klingelt, eenfach so, denn mööt
ji mol tokieken, ob dor ok 'n Hoot hangt.
|