Wat för en Dag

En wohre Verteller vun Addi Kahl

All teemlich lang’n harr se de grote Fier för ehr’n 80. Geboortsdag akraat plaant. Se, dat weer eene Daam von 79. Johr mit brummelbruune Ogen ünner modern sneden hellgriese Bubikopp. Rank un slank stümn se vör mi mit ’n grote Utstrahlung.

Dat ganze Spektakel schull in Saal vun en Sloothotel stattfinnen un dorför harr se sik en Barg an egen Sippschaft, ok veele gode Früün un Naverschap inlaad. As bekannte Geschäftsfru harr se Verbinnung to’n Bispill ok na Översee, wobi ehr Enkel in Kanada leev, ganze twintig Johr oolt, de een besünnere Rull spelen
schull.

Mit mi as Muskant harr se över söven Ecken Verbinnung kregen un ik harr nu de Ehr, düsse besünnere Fier, 8-Gänge-Menü usw., mit typisch nordern Musik un oole Slagers, ok beten wat op Plattdüütsch, akraat to umrahmen.
Se vertell se mi denn bi uns Drapen, wobi ehr brummelbruune Ogen mi vergnöögt anpliern, dat se sik üm Mitternacht för ’n Ehrendanz den Enkel ut Kanada halen würr, de vun de ganze Prozedur je gor nix wüß, un dat se bestimmt en opfällig Danzpoor afgeven würrn, denn de Enkel harr en Gardemaat vun tweemetertein un se weer man bloot so’n lüttje gertenslanke Popp von eenmeterföftig.

„Könnt Se sik mien Vörfreid villicht vörstellen? Un denn mutt he mit mi ok noch en langsame Walzer dansen. De Bengel mutt mit sien twintig Johr suutje maal weten, wo dat so op dat glatte Parkett vun de fiene Gesellschaft togeiht. Un akraat dorför wünsch ik mi, leve Addi, dat Se för unsen Dans den oolen
Slager: „Ich tanze mit dir in den Himmel hinein“ speelt. — Bi uns Hochtiet domaals hebben wi uns as in söövten Heven föhlt!“

Ehr Ogen würrn natt bit ’t Erinnern un se vertell mi liesen, dat ehr Herbert se in’t letzte Johr vun een op’n annern Dag verlaten harr un dat he op ehr grote Fier bestimmt vun Heven ut dorför as Engel sorgen würr, dat se kommod ward.

De Avend weer Wuchen later denn dor. De elegante grote Saal füll sik na un na. Judith, de Naam vun ’t Geburtsdagskind, harr mit Blomen un Geschenke to doon, wobi ik liesen nordern Musik speel. — So’n 8-Gängemenü duurt even sien Tiet, af un an maal ünnerbroken vun de een oder anner Ladatio.

Kort vör Middernacht denn kööm Judith mit rosa Backen na mi hen, nöhm dat Microfon und na mien Tuusch sääh se mit faste Stimm: „Leve Gästeschoor, de Addi speelt glieks pünklich um Middernacht mien Wunschleed. Mien Herbert hett mi in’t letzte Johr gottsleider verlaten, aver ik fraag em nu —", dorbi keek se an de Saaldeck, as kunn se dor mit em Verbinnung opnehmen: „Herbert, hest Du wat dorgegen, wenn ik mi hier üm Middernacht een Mannskeerl utsöken kann, de bi mien Ehrendanz hüüt Nacht mien Macker sien dörf?“
Bi düsse Würr stüür se op denn langen Lulatsch von Enkel to, tröök em an de Hand vun sien Disch hooch. — Noch hüüttodaags seh ik denn bedrüppelten jungen Keerl, as de mehrsten Gäste „Bravo, bravo“ röpen un sik sien Snuut in en Liekendook verwannel un denn kort noch to’n knallrode Bomm würr. He dröög swatte Lackschooh in Övergrött to ’n swatten Antoog un wöög bi sien dürre Grött villicht so an de 60 Kilos.

Ik müß bi dat Bild vun de beiden dat Lachen verknippen, so komisch sööh dat ut.
Ik süng denn ok ünner smuustern: „Ich tanze mit dir in den Himmel hinein“. All de Lüüd stünnen op, un harrn för de Gratuleer-Aktschoon ehr Glääs all in de Hannen. Vull Glück, ik emfünn dat binah as’n luurlütte Triumph bi ehr, dreih dat unglieke Poor ünner Bifall dree, veer Dansrunnen, as de Beiden denn in miene Neegde kömen. Se rööp mi ünner Lachen jichtenswat to, wat ik nich bi denn Larm verstahn kunn. So an de twee Meter wiet weg wull se wedder wat segg’n, wat ik ok dor nich verstünn. Se kööm noch wieter ran, beweeg ehr Lippen, reet wiet de brummelbruunen Ogen op un füll op’n Stutz ganz still ut de Arms vun ehr’n Enkel op dat Dansparkett.

Ik weer lange 10 Johr maal Rettungssanitäter, lööt mien Klaveder in Stich, iel na ehr hen un wüß doch glieks ut Erfahrung, hier hett jichtenseener Judith glücklich op de letzte Reis schickt. — Wat för’n Dag!

Wenn ik hüüttodaags maal dat Leed spelen mutt, erinnert mi dat an een taffe Fru mit den Naam Judith un brummelbruune Ogen.