![]() Mien Grillparty vun Helmut Marxen Nu kümmt mit wärmere Dagen ok so langsam de Tiet för'n nette Grillavend op de Terrass oder in so'n schulige Goorneck. Aver ik weet noch nich so recht, wat ik dat na mien Beleevnis letzte Sommer mit'n teemlich nüe Grill wedder riskeer. Poor Frünnen harrn mi to Geboortsdag so'n Ding schenkt, de schull
jo denn utprobeert warrn. Ganz na Vörschrift, so as dat op de
Beschrieven stunn, packe ik veer Zündbrocken ünner dat Dutt
Holtköhl un fänge de Kraam an. Na acht Rietsticken brenne
dat denn ok. Weer aver vörbi, as de Anzünners opbrennt weern.
De Köhlstücken dachen nich doran, nu ok alleen to gl Nu denn wedder Anzünners ünner de Köhl un Rietsticken
vun alle Kanten dorto, denn gung dat mit Rook un Smook örnlich
los. Bi de Enn meene mien Naver, ik brenne nu mit Huus un Muus af.
As ik em begööschen wull un vertelle, wat bi mi so rökern
dee, dor geev he mi de Tipp mit'n Huulbessen. "Den Staubsauger
umdrehen, dann geht's los!" kreeg ik noch vun Naver sien bi jede
Gelegenheit överklooke Fru to weten. As ik denn aver dat Kabel
för de Huulbessen torecht harr, nehm een vun mien Besöök
dat Ding in'e Hannen un püüster dormit los. De Köhlhupen
stööv as dull uteneen, ik kreeg vun de Asch, de sik al so'n
beten ünner de Grill sammelt harr, en düchtige Föder
in't Gesicht. As harr ik op eenmal de Masslings kregen, so sehg ik
ut. De fardig utwickelte Wüss sietsbi nu ünner Asch un Schiet
gung dat nich anners. Vun een vun de Frunslüüd, de ok beten
afkregen harr, kreeg ik denn noch wat spietsch to hören: "Die
Tür zur Erfahrung lässt sich n Eendoon, de Puusterie harr borrmt, de Köhlstücken weern
nu bannig togangs. Aver nu geev dat Gebabbel, wonehr denn wull de
Wuss op de Röst schull. Een meene, de Köhlstücken weern
noch nich dörch, vun de Rook kunn man krank warrn. Annern weern
gegenan un verkloorten mi, wenn dat Füer to dull wurr, denn kreeg
de Wuss gau toveel af. Dorvun kunn sogor Krebs kaam. Mi recke dat,
ik packe stantepee so'n Bünnel Wuss op de Tralln un töve
af. Nich lang, so weern de eerste Dinger platzt. Ik kreeg bi dat so'n
richtig feine Plack op mien helle Maibüx. As ik bi de Enn de
Wuss verdeeln Nu hett mien Grill so'n Patent, ik kann sien Röst in de Hööcht
verstelln. So fohrwarke ik dormit denn jümmers rop un rünner
över de Köhlstücken, de Wüss möten sik vörkaam
sien as in so'n Fohrstohl. Achteran bi de Verdeelerie rutsche mi denn
noch so'n fardige Prachtstück ut de Grilltang un full een vun
de Frunslüüd in't Schoot. Se sprung hooch vun ehr Hocker
un stötte dorbi de Klappdisch binah üm. De Drinkglääs
weern bi dat op eenmal wedder teemlich leddig. Dorför weer dat
Wassdook nu vullschwuulert, överall drüppe dat över
de Kanten. Bi dat Gewöhl kreeg ik keen Wuss af, denn vör
dat wi allns wedder torecht harrn, weer de letzte Patschoon Wuss op
mien feine Grill schier verbrennt. Kannst doch wiss begriepen, dat ik na dat Aventüer lever mal en leckere Braatwuss an so'n lütte Grillstandvertehr, ok wenn ik denn villicht enkelte Bekannten sogor en Wuss spendeern mutt. 24.5.2009
|