vun Günter Schiller na en wohres Begeevnis Tant Stine weer op en lütten Dörp tohuus, dor wahnt se mit ehren Mann un twee Kinner in en scheunes Buurnhuus mit en moien grooten Goorn. Aver an een scheun'n Dag seggt se to ehren Mann: "Korl", seggt se, "dat gifft en wunnerbores Wekenenn, dor wüllt wi uns Besöök inloden un denn maakt wie een grotes Grillfest."
Dat lot sik de Stadtminschen nich tweemol seggen, un an Wekenenn, dor steiht de ganz Familienklüngel bi de Tant Stine vör de Döör.
De beiden Keerls, de geneten sik eerstmol een Nu würr dat en grooten Rummel in't Huus, de Göörn löppt de Ooln meist vör de Feut rüm, dree Jungs ut de Stadt un de twee Kinner vun Tant Stine. Dat güng rin un rut, rin un rut, so'n rejelle Unruh is dat ween.
Mit de Tiet güngen de Frunslüüt dat op de Geist. Dor seggt Tant Stine to de Jungs, ob se ehr wat hölpen köönt. Da wüllt se nu geern maaken, seggt se.
De anner, de söbenjöhrig Jörg, wull ok en Opgaav hebben un kiekt sien Tant mit grote Ogen an. "Ja", seggt se: "Jörg, un du geihst un kiekst na den Salat un bringst mi een paar Köppe darvun in de Köök." Un weg is he. De lütt Dieter, veer Johr jung, de wull nu ok wat to doon hebben.
De lütte Dieter kiekt sien Tant mit vermoden, bädeln Ogen an. "Dieter", seggt se, "du büst för de Klöpfer toständig!" Dor lücht sien Ogen hell op, un weg is he. Dorto muttst weten, Klöpfer sünd de speziellen Grillwüst hier in de Schwiez. Un dat is ja dat Wichtigste bi't Grillen! De lütte Jung harr en grote Verantwoorden kregen, he föhl sik meist as en Groten. So, nu hebbt se all wat to doon. Dat duert ok nich lang, dor keem
Sven mit de Möhren in de Köök. Aver dat sünd meist
nu so lütte, de he utgraven hett. Un schon keem de Jörg ansuust mit en poor Salatköppe, meist ok so mickerig. "Dat is egol", seggt Tant Stine, "dat schall wohl gahn." Vun de lütt Dieter avers, vun em weer nix to sehn. De Öllern sünd in de Köök an't Warken, dor fohrt se tosamen, so richtig vejaagt hebbt se sik. Denn de lütt Dieter bölkt op eenmol los, as ob he an'n Spieß stekt.
De Goorn süht ut, as weer een Bomb inslagen, allens Böverste tonedderst, Kruut un Röben, Gruus un Muus. De lütt Dieter blarrt un blarrt, Tant Stine fraagt em vull Barmen: "Dieter, mien leve Jung, wat is dor passeert?" Ünner Tranen seggt de lütt Keerl, "Ik heff na de Klöpfer in Goorn buddelt, aver narms heff ik welke funnen!" Dat is wohl dumm lopen. 29.08.2020 |