Wo is Gismo?

vun Heinz Tiekötter


Dat is nu dree Johr her: Nober Frank bimmelt an uns Döör un wiest uns 'n Kattenbaby; 'n lütten sneewitten Koter. Den hett he schenkt kregen. Dat seute Deert weer grod söben Weeken old un nich veel grötter as miene Fuust. Frank wull weten, wat uns dat steuern däe, wenn wi en Katt in uns Huus harrn. De Lütt weer so seut, as Kattenkinner in dat Oller nu mol sünd. Vun uns Siet geev dat keen Bedenken. Lang em mi doch mol heer, heff ik seggt un nehm em in de Hann. He harr'n beten Bang vör mi un ik feul sien lütt Hart düütlich puckern.

Siet düssen Dag leevt wi mit en Katt in uns Dree-Familien-Huus. Ut dat vörmolige Smusepaket is middewiel 'n echten Leuwen worrn, de ut negen Kilo Muskel, lange Krallen un een scharpen Blick besteiht. Gismo, so heet de witte Koter nu, kummt, wenn he Lust dorto hett. Hett he Lust, kannst seker sien, dat he wat to freten bruukt orrer vun di striekelt warrn will. Ick gleuv, bi Katten is dat nich anners as bi de Minschenkinners: Wenn du jem to oftens striekels, denn ward se öberheblich un wiest di, wokeen dat Seggen hett.

De mehrste Tiet is Gismo ünnerwegens. Bi uns kümmt he meist morgens an Loden, jumpt op de Bank vör uns Kökenfinster un kiekt dörch de Schiew, wat wi all mit dat Freustück ingang sünd un em jo nich vergeten wüllt. Wi sünd bannig stolt op unsen plietschen Koter.

In unse Stroot stoht eenuntwintig Hüser. Un in elkeen Huus vun düsse eenuntwintig gläuvt se, dat Gismo jem tolopen is. Du kannst seker sien, op elkeen Terrass vun düsse Hüser steiht 'ne lütje School mit Woter un wat to freten liggt ok dorbi. Dat harr sik anfangs bi de annern Katten rümsproken, dat hier wat to holen is. Man Gismo mag nich delen. Un so mööt wi af un an in de Nacht uns Finster tomoken, wiel Gismo grood mol wedder siene Gebietsansprüche dörchsett un de annern Katten 'n düchtiget Moorsfull kriegt. Em geheurt düsse Stroot, un all de Versorgers dorin sünd siene Versorgers, un de ward mit nüms deelt.

Uns Nober to de Linke is Vadder vun en lütten Jung worrn. Nu is em 'n sneewitten Koter tolopen, de sik jümmers vörmiddags un to de Koffitiet sehn lett. Annertiet is he ünnerwegens. De Lütt un Gismo verstoht sik goot, denn beide hebbt se egolwech Hunger. Gismo deit em nich weh, wenn he em dat Eten klaut. He liggt in de Koor bi den lütten Khan, so heet de Jung, denn sien Öllern stammt ut Anatolien, un beide, Gismo un de Jung, teuvt tosomen op de negste Mohltied.

Vis à Vis wohnt Gerd. Gerd is all tachuntachentig un is 'n tietlang teemlich krank west. No'n Meddageten leggt Gerd sik geern 'n beten op siene Terrass in de Sünn. Un denn kümmt Gismo, leggt sik bi Gerd op de Been un beide freit sik tosomen öber den Sünnenschien. Gerd is ganz stolt op sienen witten Koter, de em vör dree Johr tolopen is. Un he füttert em good. Un so hett Gismo ok bi de annern Lüüd in uns Stroot faste Tieden. He lett sik öberall sehn, frischt de Fründschaften op un kiekt no, wat dat to eten gifft. — Dat heet, bi Hannes Lehmann lett he sik nich mehr sehn. Hannes wull "sienen" Koter obends nich mehr vör de Döör loten un hett em insparrt. Hebbt ji wusst, dat de Pulstermeubel Lepertieden hefft? Hannes bruukt nu welke. Gismo hett em wiest, wat passiert, wenn dat nich no em geiht. Nu möögt se sik nich mehr.

Ünner een vun uns Finster steiht 'n Stopel mit Kaminholt. Dorop hebbt wi 'ne Wulldeek leggt. An düsse Steed kann uns Gismo siene Roh finnen, wenn he vun siene nächtlichen Touren un all sien Kontrullgängen un Beseuken trüchkummt. Wenn he ober op uns Finsterbank vör de Köök sitten deit un dörch de Schieven kiekt, weet wi, dat he sik ünnerversorgt feuhlt un nu dringend wat to freten bruukt. He stellt sik denn ok all mol op de Achterbeen un stemmt sik an dat Finster hoch, dormit wi dütlich sehn köönt, dat he nix in Liev hett.

Anners as ik ward he vun dat vele Freten nich dicker. He is Dag un Nacht ünnerwegens, dreiht sien Runnen, kiekt öberall mol rin, bringt sik in Erinnerung, dormit de Lüüd in uns Stroot em nich vergeten doot, un wiest jem dorop hen, dat se Plichten hebbt, wenn se sik 'n Deert anschafft. Dormit un mit siene Revier-verdedigung hett he so veel to doon, dat he wull ook keen Fett ansetten kann.

Nülichs klingelt dat an uns Huusdöör un Schorsch stunn dorvör. Schorsch wohnt an dat annere Enn vun uns Stroot. He froogt mi, wat ik siene Katt nich sehn heff. Du, segg ik, ik heff jo gornich wusst, dat du 'n Katt hest. Doch, säe Schorsch, em weer vör ne ganze Tiet 'n witten Koter tolopen un de is nu all ene Woch nich an Loden komen. Schorsch harr richtig Bang, dat siene Katt ünner'n Auto komen is. Wo lang hest du de denn all? Och, antert Schorsch, so üm un bi dree Johr! Öberall, wo he klingelt hett, hett he de Utkunft kregen, dat ehre Katt ook weg is. Se snackt doröber, dat dor villicht 'n Tierfänger ünnerwegens is, wenn soveel Katten verswinnt.

Siet güstern sünd se all wedder selig. Gismo is wedder dor. Nober Frank weer 'ne Woch verreist un hett sien Koter solang to siene Modder bröcht. Gismo mookt nu wedder siene Rundreisen as geweuhnlich un begööscht all de Anwohners vun uns lütte Stroot. Un de freit sik, dat jemmer Koter wedder trüch is un dennoch so good bi Schick.


4.9.2016


na baven