vun Claus Günther |
Dat weer noch teemlich duuster, as
Fiete de Lichten vun'n Bahnhoff vör sik seeg. Fiev na söven.
He harr noch rechtiedig na sien Deenststell henkunnt, aver nee, beter
nich. He bleev stohn, snööf un befummel dat Handy.
Sien Hart pucker as dull.
"Horst? Moin, ik bün dat. Du, ik kann hüüt nich
kamen, deit mi Leed. Ik heff dat förchterlich... in't Krüüz!
Jo. Wat ik wat heff? Güstern to veel De Intercity ruusch vörbi. Dunnerslag! Harr Horst den Tog ok heurt? Düsse verdammte Frageree vun den Keerl! Wat de woll sluder över em, op de Deenststell ?
"Keen Woort gläuv ik di! Hau af, du Swienjack! Un dat dat kloor is: Ik will di nie nich weddersehn mien Leevdag nich!" Ilse harr em regelrecht ut de Dör schubbst hüüt morgen,
achterna tweemol afsloten un de Kett vörleggt. Ilse em!
Ut jümehr Wohnung! Fiete greep in sien Jackentasch. De Slötels!
Rechts? Nee. Linke Tasch? Ok nich. Se harr em ok noch siene Slötels
klaut, he weer ganz un gor utsparrt! Un nu? Anscheten, Herr Paster.
Wat schull he bloots moken?
Fiete glupscht den Olen an, as harr he enen Buteneerdschen vör sik. "Verpiss di!", heur he sik seggen. "Aver 'n beten dalli!" De Ool, heel un deel verunsekert, mummel wat vun Verwesslung, dreih sik üm un stökel na de Utgangsdör, keek aver nochmol trüch över de Schuller, schüddkoppen, as kunn he dat allens nich gläuven. As Fiete den Kaffe utdrunken harr, güng he na buten. Sien Kehl
keem em vör as en utdrögen Stroom, de Tung back em an'n
Gagel fast, un sien Nadöst weer meist nich ton Uthollen. Een
Beer? Dor is de Kiosk, Fiete, nu man los, loop hen! Ieskoolt ut de
Doos, dat bringt di wedder in Swung! Wat is? Büst bang, dat Ilse
wat rüken deit? Denn nümmst Pepermint achterna, or Kaugummi.
Aver nee keen Beer "Wat kost de Boddel dor achter?" "Welche? Der Flachmann? Eins achtzig. Hamses nich kleiner?" Fiete Flach nick un betohl. Flachmann, harr de Verkäuper seggt, Flach-Mann! De Boddel weer koolt, aver se brenn in de Hand as Füer. Alkohol statts Freuhstück? He weer doch keen Supuut! Aver liekers he wuss, dat he sien egene Grenz tonicht mok, schroov Fiete den Deckel op. Man een Sluck, man twee... He stüer op 'ne Bank to, leet sik fallen, soop de Boddel leddig un smeet dat Dings mang de Büsche. Miteens weer he stark as lang nich! Ilse wull na'n Afkaat hen? Jo? Dat wull Fiete doch mol sehn. Wat bildt de Olsch sik egentlich in? He geev sik 'n Ruck, stunn op un güng na den Kiosk trüch. "Notanken!", reep Fiete un wies op dat Köömregol.
"Op een Been kann ik nich stohn. Mook to, Unkel, ik heff dat
ielig!" As he wedder bi de Bank anlang, weer de Heven pickenswart. He keek na baven, un batz! gööt dat mit Bütten un Baljen. Fiete wull gau na'n Bahnhoff röver, sik ünnerstellen, aver sien Beenwark mook nich mit. He swiemel un sweet, un as he dat opletzt schafft harr, weer he kattennatt, kunn knapp kieken un stööt suer op. Een Sluck ut'n Flachmann... Geiht nu beter? Jo. Nee! De Tog full em in. De Tog! Wat is? In dree Minuten? "Ilse! Bliev stohn, verdammi, ik will di du schasst " De Tog! Düvel ok, is dat de Richtige? Is Ilse dor instegen?
En Schuer mok em meist blind. De Tog sloot de automaatschen Dören
un keem suutje ingang. Nu kiek di düssen natten Keerl an! Is de besopen? De will doch
wull nich opspringen? De will doch
Gott in'n Heven he rutscht af!! De will........ Ilse weer heel alleen in't Afdeel. Se smuuster lies, trock ehrn Mantel ut, sett sik daal un lees... "Bild der Frau". |
|