De fiefunsöbentigste Geburtsdag

vun Stina Nissen


Dat is noch gor nich so lang her, dor harr uns Grootvadder de Ehr, dat he sienen 75. Geburtsdag fiern kunn. Un dat in en fein Restaurant, dat rundüm goot bekannt is, in en Dörp, dat ok rundüm goot bekannt is.
Nu dörvt wi uns nich vörstellen, dat en lange Tafel indeckt is, de leve Familie sitt brav na de Reeg an den Disch, as sik dat höört, un ganz baben vör Kopp sitt de Hauptperson, eben Grootvadder.
Nee, so nich.
Dat gifft vele Lüüd, de Grootvadder geern hebbt, un so harr he ok en grote Gesellschaft inlaadt. Enen ganzen Saal hett he dorto bruukt. To sien Gäst höört, versteiht sik, tovörderst de Familie, sien Fru, sien Kinner, Enkel, Schwager, Neffen un so wieder. Dat weren nu al vele Lüüd, de wat verteren wullen. Denn kemen sien besten Frünnen, meist weren dat Ehepoore, dormit weren dat nu goot dreemal so veel as de Familie an sik. Un all wullen se eten un drinken. Denn harrn sik, dat is jümmers un överall so, noch so allerhand Lüüd infunnen, Frünnen vun de Frünnen, Vettern vun de Vettern, un denn noch en poor, de wat vördragen orrer vörsingen wullen — kennt hett de keen, man goden Appetit harrn se all.

Wi Enkelkinner hören nu ok dor to, un wi harrn, wat dit Fest angüng, so uns Bedenken. Wi harrn dat al en poormal beleevt, woans sowat aflopen deit:
De Groten sitt stunnenlang bi Disch, drinkt Koffi orrer laat sik vun den goden Wien naschenken un snackt över so interessante Themen as: de Renten-Nullrunn, dat Weder, vun dat vörnehm Lokal, wo dat den ach-so-dullen Seefisch-Maxitöller geven hett, de Vagelgripp, de legen Navers, de jümmers in de Middagstiet ehren Rasen meihen mütt, dat niege Auto, de unverschaamt düren Benzinpries, un dat een unbedingt, dat is würklich nödig, Urlaub bruukt, an'n besten up Mallorca orrer Teneriffa. ———
Un denn — een kann sik blots wunnern — findt se jümmers noch Tiet, de leven Lütten leidig Fragen to stellen. Kannst up wetten, se fraagt: "Na, wie löppt dat in de School?" orrer "Helpst du dien Mudder düchtig bi de Huusarbeit?" orrer — dat kümmt bestimmt — "Weetst du denn al, wat du mal warrn willst?"

Wi Kinner hebbt denn brav un nett Antwort to geven, still up unse Stöhl to sitten, nipp un plietsch in de Gegend to kieken un dorbi wiesen, wo goot wi ümgahn könnt mit Metz un Gabel.
Waagt mal een to fragen, ganz vörsichtig, "Mama, dörv ik upstahn?" orrer "Wann geiht dat na Huus?", denn kümmt, wenn dat goot geiht, en Blitzen ut de Oogen, un wenn dat nich so goot geiht, denn höört man en energisch "Schsch!" Dat bedüüdt denn "Gah mi nich up de Nerven, wees still!"

Dat mütt also jeedeen verstahn können: För Kinner is dat nich licht, bi so en Fier recht vergnöögt mit dorbi to sien. Uns wörr wiß wat anners infallen, üm all de velen Stunnen rümtokriegen.

Mit so'n Gedanken kemen wi nu tohoop, man wi harrn uns afsnackt: Wi wullen uns Mööh geven, denn dit weer doch Grootvadder sien Geburdsdag.
Dat duur ok gor nich lang, denn weer dat so wiet: De unangenehmen Fragen wörrn stellt. All de Gäst hebbt uns fies utfraagt, ahn sik to schamen, as dat bi jeedeen Familienfier is. Un wi hebbt natüürlich en ganz fründlich Gesicht maakt. Wi harrn ok en beten Spaaß dorbi. Lüüd, de wi noch nie nich sehn harrn, de vertellen uns, se harrn uns doch letzt eerst drapen, un dor weren wi noch sooo lütt west.
Uns Vörahnen weer also vull un ganz indrapen.

Un denn geev dat för uns en angenehm Överraschen: Wi harrn dat al en poormal beleevt mit de Fierdagsreden: doodlangwielig, to'n Inslapen, Geschichten ut de Steentiet!
Ditmal weer dat anners.
Mien frechfröhlich Vadder hett frank un frie över dat Leven vun sienen "Dad" vertellt. Dor hebbt wi Enkel doch recht wat höört vun unsen Opa. Hööchst interessant!
Wi hebbt nich wüßt, dat he mal en goden Boxer west is, in de griese Vörtiet. Glieks stellen wi uns unsen Grootvadder mit wallen witte Hoor in Shorts un rode Boxhandschen vör.
Orrer disse anner Geschicht: Up Grootvadder sien Grundstück, hüüt wahnt wi dor, hett he mal wat anbuut, so richtig mit Fundament un so. Un bi dat Graben hett he de Eck vun en olle Kist frieleggt, mit Iesen beslaan! Villicht weer dat en Schatz? — Mag sien, orrer en Sarg? Man mit sowat harr Grootvadder nix in'n Sinn. Dat Lock müß wedder dichtschütt warrn, anners keem he mit sienen "Zeitplan" dörch'neen. Ja ja, en Mann mütt sien "Prioritäten" setten! (Man nu hett mien Vadder en Problem: He hett groot Möh, miene Bröder dorvun aftohollen, mit Hacke un Schüfel in unsen Goorn to buddeln...)
Dit un noch veel mehr hebbt wi höört un lehrt, un wi weren uns achteran eenig, uns Grootvadder is noch veel interessante, as wi dacht harrn.

Denn kemen noch so an fiev anner Reden vun sien Gäst, spaßig orrer nadenkern, un all leten se Opa hooch leven, un all kemen to den Sluß, uns' Opa is en Pfundskerl — man dat hebbt wi Enkel nu wirklich al wüßt.

Bi disse Vördrääg, dor weren twischendörch so wunnerlich Töön to hören, gräsig, pienlich? Wat weer dat? Dat Eten weer doch goot, de Maag kunn dat doch nich sien...?
Wi Deerns, vernünftig, as Deerns nu mal sünd, wi wüssen, dat harr nix to doon mit den Buuk. Wi keken bitterböös up uns' leven Bröder. Bi de harrn sik Wienglääs anfunnen — komisch, nich? —, un nu weren se mit ehre Patschhännen dorbi, baben up den Rand vun disse Glääs lang to rieben. Dorto keem, dat de Lüttst vun uns Deerns en bannig hässlich Kuscheldeert in ehre Arms weeg, dat luutstark an't Snorken weer. Un dat tosamen geev disse komisch Musik, disse Töön, de de Groten nich düden kunnen. Wi Deerns, ganz brav, hebbt versöcht, dat Konzert to stoppen — vergevens.

Man liekers, dit weer mal en Familienfier, de mi gefullen hett: Un dat seggt ene Enkeldeern.


Düt Vertellsel keem 2006 ünner de "Top 25" vun den NDR-Wettstried "Vertell doch mal", de ünner dat Motto "De Familienfier" stünn


na baven