vun Claus Günther Sünnavendnomiddag. Alma, de dor achtern Diek wahnt, is hüüt sössunnegentig worrn un se kann sik sehn loten! Lotti un Hanne hefft ehr smuck utstaffeert. Dat gele Kleed mit de Rüschen an de Arms slacker man teemlich un is ok wat to lang, aver mit 'n poor Gummibänner hefft de twee dat op de Reeg kregen un allens annere ok. Wat deit een nich allens för en ole Noversche! Nu köönt de Gäst sachte intrudeln. Dat heet, teihn Minuten is woll noch Tied. Alma sitt in de Stuuv in ehrn Sessel un bekiekt sik vun binnen, Lotti un Hanne sünd in de Köök togang, mit Koffi opgeten un Slackermaschü slaan. "Hein Freese schall jo nu in Grundstücken
moken, heff ik heurt", stell Hanne fast. "Dat passt to em.
Ik kann em nich goot af. Segg mol, Lotti, kümmt de hüüt
ok?" Tüüüt! Tüüüt! Wenn een
vun'n Düvel snacken deit... En groten Mercedes keem üm de
Eck. Freeses ut de Stadt. Glieks achteran de Gemeendesüster Fro
Geseke op'n Fohrrad, denn Hinnerk Steen, Anke Schlüschen
un noch twee annere, all tohoop ut de Noverschop. Na, eerst mol rin
in de goote Stuuv! Hööd af, Mantels ut
, teuv mol.
Dat Bleumpoppier? Kannst Lotti geven. Linke Döör geiht na
Tante Meier, Licht muttst vun binnen anknipsen. Allens klor? Jo! Na
denn. Groodut, un düchtig ankloppen... Wat de Lüüd so seggt, wenn de Dag lang is
: Lögenkrom tomeist. Alma weer klapperig worrn in leste
Tied, swunkig op de Been, unklook in'n Dööts, af un an...
Na, nu loot uns Koffi drinken! Alma fangt an. Eerdbeertort mit Slacker?
Nee. Se gieper na Botterkoken. Jo, de schall woll smecken, nich? Bi Heintje sien Mama-Leed mutt Alma jümmers wenen, se wüss man nich, wegen wat. Is ok glieks wedder vörbi; Kinner hett se jo nich. Lotti meen, Alma harr mol 'n Fehlgeboort hatt in jungen Johren. Se hett jo nix anbrennen loten, freuher. Denkt een gor nich vun Alma, nich? So unschüllig, as se dor sitt. Wat is? De Mannslüüd, de ehr mol leev hatt hefft? Och, de sünd al lang doot. Dieter Dreier, Jochen Kreuger, un-äh... welkeen weer't egenlich noch? Weer dat nich de "Viktor!", reep Alma miteens. "Mien Viktor!
Dat weer di een, oh hauehaueha! Alleen sien Noom... Vik-tor, he he
he! Un de" nu keem se op Turen "de hett jo
Karninken tücht. Dat weer sien Hobby, ne? Aver he sülvst,
he sülvst weer de gröttste Rammler, de gröttste, segg
ik ju! Proost!" "Tante Alma äh leve Lüüd",
see he un grabbel in so'ne Mapp, "ik mutt mol wat klorstellen
" "Was fällt Sie denn ein? Lassen Sie gefällig
mein Mann zufrieden!" Hein mok denn ok gau de Fleeg, he drauh woll mit sien Afkaat, aver man halvhartig. Sabine achter em grapsch sik noch 'n Stück Botterkoken un schree: "Das wird sich Ihnen noch leidtun, wird das!" Se müssen nu aver bi Tante Alma vörbi, de twee, un as de dat klaute Stück Botterkoken seeg, weer Sluss mit lustig. Se kreeg den groten Lepel foot, un de Schöttel, un platsch! platsch! platsch! Överraschung! , haut se Sabine un ehrn Jan Daddel Slackermaschü op'n Kopp un op de Kledoosch... "Wat för 'ne scheune Fier!", hett Fro Geseke annern Dag swarmt. Se is nu mit Hinnerk Steen per Du. 6.11.2021
|