Engel sühst nich jümmer

vun Anke Nissen

Se hett em wat „flüstert“, schreev en Freundin un schick mi enen Engel, enen lütten Bronzeengel.

Ik weer anröögt un heff dat Stück Metall överall mit hennahmen. As mi de Kieferchirurg piesack, pressen mienen Hannen den Engel, dat ik dach, nu glöht he. As ik mal de Besinnen verloren harr, dor weck mi en Mann, de graad sä: “se hett enen Engel in de Hand!“. Bi en gemütlich Kaffeekränzchen polter he mal ut mien Handtasch, un all Damen krischen luut vör Schreck. De Laag entspann sik eerst, as se marken, dat blots mien Engel „entfleucht“ weer.

Un denn weer ik richtig dull krank. De Engel –– leeg up mienen Nachtdisch, denn goot stahn kann he nich, un oft greep ik em, he köhl mien vun Fever hitte Hand. Dorbi passeer dat, de Engel rutsch ut de Hand, füll in de Enge mank Bett un Nachtschrank. Ik kunn nich mehr an em ran.

Dat duur lang, bet ik gesund wörr. Un dat duur noch länger, dor fraag Enkeldeern Lene mal na mienen Engel. – Mien Engel ! ––– Wo weer mien Engel ?

He stünn – wenn wi beid nich ünnerwegens weern – up mienen Schrievdisch, orrer beter, he leeg dor. Man, wo leeg he nu? Ik heff den helen Schrievdisch uprüümt. Gründlich uprüümt! Vergeten Breve un Korten hebbt sik anfunnen, Photos, de al lang an Frünnen schickt warrn sullen, de lang vermisst Kugelschriever un, un, un.... An’n End harr ik enen tipptopp uprüümt Schrievdisch – man kenen Engel.

Beten wat trurig güng in unsen Goorn. Ik müss frische Luft hebben. De Katt Sissy vergnöög sik graad wedder mal na Kattenort mit Müüs-Quälen. Se miau mi kort an, wat soveel heet as „Stöör mi nu blots nich!“. Un dor bleev ik miteens – as vun enen Flünkenslag anstött – stockstief stahn: Ja, klor! Mien Engel weer up mienen Nachtdisch, orrer enerwegens ünner em.

Lene un ik hebbt denn anfungen mit Söken. Wi hebbt vele Spinnen un de ehr Geweev funnen, ok en lütt witt Tablette, en bruukt Daschendook un en Steen. Wi hebbt mit veel Ächzen un Stöhnen den Nachtschrank ut de Eck rutschaben. Wi legen platt up den Footbodden, un dor endlich hebbt wi em funnen, mienen lütten Engel, den miene Fründin extra wat „flüstert“ harr.