Vun Water lett sick veel vertelln.
Man singt uck geern vun Nordseewelln.
Man weet, dat inne Bibel steiht,
dat Water grote Dingen deit.
Bi groten Dösst drink ick geern wat,
wat goot is un besunners natt.
Bi groten Dösst (up Hochdüütsch "Durst")
steiht Water meistens hoch in Kurs.
Dat Gegendeel kannst uck mol hörn,
Hochwater hett man nich so geern,
denn man hett bi toveel Regen
so'n richtig natten Moors bi kregen.
Hochwater is dorför bekannt,
dat geiht uck faken öber Land.
Dat mag man jümmer nich so ganz
un schnackt denn so vun "blanken Hans".

Wo dat Water Hochsee heet,
is dat Water meistens deep.
Dat löppt dor up'n Seegang lang.
Mit Water kannst di veel befaten.
Wer dat nich mutt, de kann dat laten.

Politik will so veel beter maken,
kann man uck bloß mit Water kaken.
Man hett dacht, man lacht sick scheev,
wiel keen Oog dor drög bi bleev.
Höllst kuum dat Water trüch.
Tominnst nich in Gesicht.

Wenn Water up'n Weg steiht
un öberhaupt nich weg geiht,
denn is dat Water sülvst de Weg,
wo man uck Kanal to seggt.

Wullt mol mit Waterfarben molen,
kannst di in alle Welt wat halen.
Dor kannst veel Waterfarben sehn.
In Grönland is dat Water gröön.
Annerswo up düsse Eer
is'n rot un geel un blaues Meer
un denn uck noch schwatt,
un öberall is Water natt.
Malers hebbt all faken fuscht
un mit Tusch so veel vertuscht.
De Pinsel is vun't Tuschen
mit alle Watern wuschen.
Ick mag mi dormit nich geern waschen,
vun Waterfarben uck nich naschen.
Mit Farv in Gesicht
gefall ick mi nich.

Mi hett mol eener seggt,
so'n Waterbett is uck nich schlecht.
Wer dor mol in schlapen hett,
in so'n richtig Waterbett,
de föhlt sick denn wat later
munter as so'n Fisch in Water.
De ward denn richtig
watersüchtig!

De Waterhahn steiht ünner Druck.
Bi Minschen gifft dat sowat uck,
wenn se vörher to veel schluckt.
Mit Öberdruck musst dann un wann
nebenbi na nebenan.
"Will man sein Bauchgefühl verbessern,
muss man sich öfter mal entwässern."
In weniger as poor Minuten
is denn dat Binnenwater buten.
Vun Baby is dat binnen
inne Winneln noch to finnen.

Dat gifft so veel Watertypen,
ick kann gor nich all begriepen:
Klor Water, Bohrwater, Fohrwater
Mundwater, Grundwater,
Kielwater, Zielwater,
Köhlwater, Spöölwater
Soltwater, Goldwater...
Vun Alsterwater ward jo seggt,
dat is mitünner nich ganz echt.
Dat echte schmeckt goot,
dat anner schmeckt schlecht.
In Hamborg kannst twee Sorten finnen,
een Butenalster un een binnen.
In Hamborg binnen in Alsterhuus
ward dat echte makt mit Bruus.
Bruuswater, wat so'n beten zischt,
ward dor denn mit Beer vermischt,
so veel as so in't Glas rin passt.
Babenup steiht denn de Schuum.
(Schuum hett de Butenalster kuum.
Kipp dor man mol so'n Beer rin,
du kriggst uck den Schmack nich hin.
Wiel dat nich to drinken döcht,
is Butenalster nich ganz echt.)

De Binnenalster kannst hier sehn
mit Alsterdamper un Fontään.
Un bavento gifft't noch de Schwään.
Se schietert in den Alstersee —
schall ik dat drinken? Beter nee!

In Water ward veel ünnermischt,
dat makt so'n Minschen richtig frisch.
Dor brukt man gor keen grot Gefäß,
dat drinkt man ut ganz lütte Gläs,
wenn so'n besunnern Grund mol hest
un nich alleen bloß wegen Dösst.

Gifft faken Grund, dor an to denken,
so'n lütten Schluck mol intoschenken.
Mi fallt meistens so wat in,
wenn ick bi anner Lüer mol bin.
Musst ers mit'n Tuunpahl winken,
un denn kriggst uck wat to drinken.
De schenkt tatsächlich eenen in.
Ick segg denn, wiel ick dankbor bin
un dat se dat nich öberdrievt:
"Ick drink bloß veer, man höchstens fief."

So'n Water, wat woll jeder kennt,
dor is wat in, dat heet Prozent.
Wenn ick dor mien Liev mit füll,
denn sünd dat bloß noch poor Promill.
Dor is to reken mit Volumen,
de berekt man öbern Dumen
un de Formel dorför heet:
twee- bit dreemol Dumenbreet.
De bringt in Kopp ganz annern Sinn.
Dorvun ward dat Bloot ganz dünn
un bringt den dicken Schädel in.

Af un to is woll vun Nutzen,
so'n Ratzeputz mol to verputzen.
Denn rükt man jedenfalls
mol anners ut'n Hals,
doch ick glöv nich unbedingt,
dat Alkohol mi wieter bringt,
denn een twee dree is dat so wiet,
dat man all'ns duppelt süht.
Üm Klock twölf an hellen Dag
meent man, dat is Middernach.
Ideen givt dat manchmol mit,
de sünd ganz igittigitt.
Mitünner sünd uck mol
Ideen ideol.
So'n lütten Kööm is nich verkehrt,
denn Schnapsideen sünd uck wat wert.
Doch mit Promillen ümtogahn,
dat musst verstahn.
Dor dröfft man nich to veel vun nehmen,
sonst fallt man üm un mutt sick schämen.
Wer vull is un nich nöchtern blifft,
de hett sick nich so vull in Griff.
So manche Bengel
fallt vun Stengel.
Veel heidegeistig ünnerwegen,
verännert he so sien Bedrägen.
Een so'n Bengel, de heet Jim
un düssen Bengel sien Benimm,
dat wör schlimmer noch as schlimm,
de wör eenfach schlimm schlimm schlimm.
He hett wat makt, dat schast nich maken.
Hett gistern deep in't Glas rin raken
un is stolpert, ganz besapen.
Dor hett he sick'n Been bi braken.
Eener meen, dat is nich wohr,
denn de Jim, de geiht doch dor.
So'n Beenbruch, dat is doch so'n Deel,
dat is doch öber Nacht nich heel.
He pett dor doch mit forschen Schritt —
hett he sien Beenbruch woll nich mit?
"Doch doch, dat kannst nu bloß nich sehn:
He pett nu nich mit Näsenbeen."