Us Buern mag dat woll nich schaden,
den Stadtminsch mol so intoladen,
so dat se vun den Stadtminsch lehrt,
wat richtig is un wat verkehrt.

In mennig Fall gellt: Laat di raten:
Laat dien Döör man lever slaten!

De Daag in Johr ward jümmer mehr
mit so'n Daag mit apen Döör,
dormit dat keen Geheemnis blifft,
wat't dor so to kieken gifft.
Man hört geern vun den Buern komplett,
wat he makt un wat he hett.
Arbeit hett he jümmer noog
nich bloß mit Trecker un mit Ploog.
Hunnert Hektar Ackerland —
dat maakt man allgemeen bekannt,
aber nich den Kontostand.
De Familie sorgt för dat Veeh.
Schwien futtert se, dat Rindveeh he.

Ut Gras maakt Rindveeh Driefhuusgas
un fallt dormit de Welt to Last.
Un wenn ne Koh sogor mol schitt,
seggt manche Minsch "igittigitt."
Un denn mutt dat uck noch stinken —
wer mag denn de Melk noch drinken!
Een lütten Bengel wüss genau:
Brune Köh, de geevt Kakao,
un Sojamelk, de ward nich suur.
Dat is natürlich keen Natur,
ut düssen Grund uck ganz gesund.

De Köh gaht sülven an de Tanke?
Dat wull ik gor nich weten, danke!

Kohschiet, so'n Mest bringt man up Land,
wo man denn Kartüffeln plant?
"Muss man denn um Himmelswillen
auch das Ackerland noch güllen?"
Wenn Gülle öberdrüssig hest,
denn stiggt man üm up Flüssigmest.
De stinkt nich so un düngt noch beter,
un dat glövt denn uck de Städter.
Dat gifft veel Mest, de gräsig stinkt,
aber öberhaupt nich düngt.

"Ach wie sind die Kälbchen niedlich
und die Kühe doch so friedlich!
Ganz schwere Kühe, denk ich,
sind wohl nicht sehr gelenkig.
Gestaunt hab ich doch grade hier
über dieses alte Tier.
Es konnte den Kopf weit rückwärts strecken
und sich selbst den Hintern lecken."

"Ik klei mi doch nich sülvst an'n Moors!
An de Legende is nix Wohrs!"

De Mann hett sehn, dat mit den Steert
de Köh sick gegen Fleegen wehrt.
Ick heff em vun Natur wat lehrt:
"Wer Natur un Wolf un Brennetteln kennt,
de weet, dat Sünndags de Netteln nich brennt."

Dat gifft Witz, dor lacht nich eener,
allerhöchstens mol poor Höhner.
Ick heff an Höhnervolk mien Freid,
wenn öberall de Hahnens kreiht,
de goode ole Melodie
luut un dütlich "Kiekerikie".
Een kummt vun Utland eenerwo ,
de röppt bloß jümmer "Kokoroko".

"De Saak dor baven stimmt nich so!
Mien Kreihn geiht veelmehr Rokoko!"

De Hahn de kreiht, de Hund de bellt,
dat makt manchen Minsch vergrellt.
Denn so liggt de Nerven blank
un dat makt de Minschen krank.
Dat Hahnenkreihn kummt vör Gericht.
Nu hett man eenen Hahn all tücht,
de makt so een Arger nich
wiel he nich kreiht,
he kriescht, as dat so'n Kranich deit.
Nu hebbt wi alle bloß noch Freid.

För'n Buernhoff veel Vörschrift schrieben
is lichter as so'n Hoff bedrieben.
Een sä: "Wir wollen nicht vergessen:
vom Lande stammt ja unser Essen."

Düsse Sandkist is de best,
seggt de Stiftung Görentest.

Stadtkinner hebbt den Dag nich fehlt.
De hebbt inne Sandkist speelt.
Vun Sandkoken ward jo faken seggt:
"Schmeckt he goot, is he nich echt."
Inne Sandkist speelt de Kinner kaken
un för de öllern Eten maken.
Mammalade för Mammaa
un för Papa Paprika.
De Kinner hebbt mol fragt to Huus:
"Gibt es auch Pferdeapfelmuus?"

De Forschung maakt dat nu bekannt,
in Brägenwust is keen Verstand.
Dat is doch'n grotes Glück,
dat gifft Pillen, de maakt nich dick.

Mien Cousine de Emilie
schwärmt so för de Petersilie,
uck de Rest vunne Familie.
Ossensteertsupp stammt af un to
still un heemlich vunne Koh.
Faken ähnlich is dat Bild,
Sülten kummt nich bloß von Sylt.
Falsche Hasen schmeckt goot un gediegen,
dor kannst uck to veel vun kriegen.

Ganz egaal, wat jeder seggt:
Düsse Haas is wirklich echt!

För Buern steiht gooden Rat parat:
Dat Utkommen mit dien Inkommen hest,
sünd up dien Hoff doch Urlaubsgäst,
de glücklich grote Oogen maakt,
wenn Oma Marmelade kokt.

Mi dünkt, so'n Dag mit apen Döör
brukt wi wirklich noch veel mehr.
Wi hebbt tohopen lacht un schnackt
un miene Fro har Kooken backt.

Ick heff den Disch mol richtig deckt
sowat mak ick ganz perfekt,
dormit dat beter schmeckt.
Dischdook, Besteck un Teller un Tassen
möt genau tohopenpassen.
Heff mi blameert, wör nix to retten,
ick har verkehrte Servietten.

Dat best an so een Fest
sünd anspruchslose Gäst.
Wi hebbt noch beten tohopen säten.
Een hett ehr Strickjack noch vergeten.
Dat is jo keen grot Malesche.
Strickjack is keen Ünnerwäsche.