Ehrlichkeit

vun Fidi Ehlbeck

Wenn ick ehrlich bin, denn kummt dat rut:
Ick kaam nich ohne Lögen ut.
Ick bin dorvun öbertügt:
wer noch nich lagen hett, de lüggt.
Dat gifft mitünner Grünnen,
denn mutt man wat erfinnen.
Dat Beste is, man kann sick högen
an de Politik un Lögen.

All to ehrlich is gefährlich.
Lögen oder ehrlich blieben,
alln's kann man öberdrieben.
Man schall up'n Teppich blieben.
Dat is nich so eenfach jüst,
wenn dor gor keen Teppich is.

Is de Teppich villicht wegflagen — orr is dat ok en Lögenmärken?

Faken hett man so beschlaten
doch de Kark in Dörp to laten
un denn hett man markt:
Dat Dörp har gor keen Kark.

Wohrheit un Lögen mutt dat geben,
denn ohne kann man gor nich leben.
Ehrlich seggt, ick mag geern legen,
doch dormit aber nich bedregen.
To veel ward lagen un bedragen.
Dat schleit de Wohrheit up'n Magen.
Wohrheit un Lögen ward faken versteken,
dormit is to jede Tiet to reken.
Mit Lögen oder uck Verschwiegen
is veeles beter hintokriegen.
Mit reine Wohrheit hest verspeelt,
denn warst du bi de Wahl nich wählt.
Aber de Bürokratie
ward afboot wie noch nie.
Mit Lögen geiht an flinksten,
ehrlich wohrt an längsten.

Wat sick richtig schön anhört,
dat hett sick allerbest bewährt,
wat goot verpackt is un verdreiht,
dat, wat nich jeder gliecks versteiht.

Wi hebbt hier veel Schnee mol kregen,
huushoch hett de Schnee hier legen.
Is wohr, dat is keen Lögenschnack,
de Schnee leeg baben up'n Dack.

Veele Minschen kenn ick nich,
doch manche beter as ick müch.
So'n wildfremmen Mann
keum hier mol an.
Doch so ganz stimmt nich dat Bild.
He wör woll fremd doch gor nich wild.
Mitünner is dat so verdreiht
dat upmaal so'n Minsch dor steiht,
man weet, man kennt em ganz gewiss,
weet aber nich mehr, wer dat is.

Mitünner drippt man mol so een,
den hett man ewig lang nich sehn.
So een keum eenmol na mi her
un fröög mi: "Kennst du mi nich mehr?
Aber ja du kennst mi doch!
Nu mol ganz ehrlich, kennst mi noch?"
Ick heff nix Schlechtes vun em weten,
sünst harr ick em woll nich vergeten.
Klor, ick harr em kennen kunnt.
Em nich to kennen geev't keen Grund.

"Aver nu kennst mi doch! Wat, jümmer noch nich?"

Twee hübsche Froons fulln sick üm Hals,
ick harr geern holpen jedenfalls.
Ick harr geern bi so'n schöne Froon
mol alle Hannen vull to doon.
So geern ick müch, ick hööl mi trüch.
Dat gifft Ehrlichkeit, de nich goot passt,
dat is ganz ehrlich miene Last.
Villicht harrn sick de Froonslüer freit
öber miene Ehrlichkeit?
Ick heff nix seggt, is nix passiert,
womöglich harr ick mi blamiert,
ick heff mi bloß för mi scheniert.
Büst mit de Ehrlickhkeit to düütlich,
ward dat faken ungemütlich.
Man kann ganz ehrlich in Vertroon
mit Lögen uck wat Goodes doon.
Ehrlich bleben, dat ganze Leben?
So'n Minschen hett't woll noch nich geben.

Man is nich so as man sick wünscht,
nix lüggt duller as de Minsch.
So finanziell
kann ick dat uck mol schnell:
"Mit Geld heff ick keen Sorgen mehr,
un dat kummt nich vun ungefähr:
miene Breeftasch is nu leer.
Is nich mien Schuld, heff ick nich wullt.
Ick heff nie veel Geld besäten,
heff nix ut'n Fenster schmäten.
Heff up düsse Oort
för dat Nödigste bloß sport —
för Köm un Beer, bloß poor Liter,
för Wieber, Autos un so wieter.
Mit Geld heff ick nu keene Last.
— Lütt beten heff ick noch verprasst."