Wo is dei Cycas?

vun Heidi Rumler

As ik noch arbeiten ded, hebben mi mien leiwen Kolleginnen tau mien'n Burtsdach ein'n Gautschien för Blaumen schenkt. Ik wüßt furtsens, wat ik mi dorför köpen wür. Richtig, 'ne Cycas!

Tau dei Cycas seggen weck Lüd ok Palmfarn. Obschons dei Cycas as 'ne Palm utsüht, hürt sei tau dat Schnackenkrut (Farnkrut). Sei sünd mit dei öllsten Planten up uns' Ierd. Sei wassen langsam un man dörf sei in'n Sommer nich in'e pralle Sünn stellen. Ehr groten sattgräunen un blanken Wedel sünd ein wohre Gaf von uns' Mudder Natur.

Ein Woch låter bün ik tau denn' Blaumenlåden bi uns üm'e Eck gåhn un hålte mi 'ne lütt Plant un dortau 'n schönen Küben.

Wieldat ik in 'n Christmånd geburn bün, stünn in uns' Stuf noch dei Wihnachtsdekoratschon un väle Blaumen. So stellte ik denn' niegen Pott in uns' Slåpstuf up dei Frisierkommod'. Dor künn ik sei ok jeden Dach seihn un mi dortau freuen.

Dat olle Johr güng tau Enn'. Gliek na Niejohr har dei Tanten von mienen Korl Burtsdach.
Bi't Frühstückäten säd mien Kierl: "Weißt wat, ik möt hüt noch tau Kunnschaft in'e Stadt, denn kann ik doch gliek bi Tanten Brigitten inkiehren."
"Dat is gaut. Dat Geschenk licht in'e Slåpstuf. Dat heff ik gistern all inpackt", säd ik tau em.
In'n Stillen wier ik froh, dat ik nå dei Arbeit nich noch eins los mößt. So künn ik denn Wihnachtsschmuck wedder in'e Ketons packen un in'n Keller bringen. Dei Wihnachtsstiern seech dit Johr gor nich gaut ut. Dei har wull up'n Wech von 'n Blaumenlåden 'n bäten Frost afkrägen un smeet nu sien Bläder af. "An disse Städ' ward ik dei Cycas henstellen", dacht ik. Ik güng in'e Slåpstuf, üm dei Plant tau hålen.

"Herrjemine, wo is dei Pott afbläben?! Dei wier doch gistern noch dor!", bölke ik los.
Weck Lüd seggen, Planten hüren nich in'e Slåpstuf. Hett Korl dei woanners hendrägen?

Ielig keek ik in alle Stuben, in 'n Anbu un sogar in 'n Keller nå, wo dei Butenplanten stünnen. Aewer mien Cycas wier nich tau finnen.
Dat kann doch nich angåhn? Sei kann doch nich so einfach verswinnen?

Bi lütten keem mi ein düster Gedanken. Ne, wat heff ik mi in 'n Kopp sett? Dat dörf doch nich wohr sin? Orre doch? — Na täuf!

As mien Korling taun Äten rinkeem, frööch ik so liesing: "Na, hett sik Tanten Brigitte tau denn Klenner freut? Hest ehr ok noch 'n Blaumenstruz köfft?"
Gediegen säd hei: "Ne, du hest doch 'n Blaumenpott bi dat Geschenk henstellt. Denn heff ik mitnahmen."

Ik kreech dat Sluken un ståmerte man: "Denn is hei nu ok in gaude Hänn'." Na 'ne ganz Wiel verklorte ik em dei Reich nå, woans ik tau dei Plant kåmen wier. Mien Korl wull mi glieks 'n niegen Pott köpen. Ik säd man: "Ach låt man. Ik glöf, dat dien Tanten ok ehr Freud doran hett." Dormit wier dei Såk ut'e Welt.