Nu
passt de Büx
vun Heinz Tiekötter
Ik holl dat bald nich mehr ut: Siet Weken meent miene Fro, ik müss
mi mol 'n beten üm miene Gesundheit un mien Figur kümmern.
Sünnerlich üm miene Figur. Se meent, mien Buuk gifft Tüügnis
öber mien gesundheitlichen Tostand. "Woso dat, gleuvst du,
dat ik schwanger bün?", froog ik ehr. Lang kannst'
sowat nich utholl'n, un dorüm goh ik nu in de Muckibood.
Un wat du dat nu gläuvst or nich, ik find dor Spooß an.
An
mien linke Siet rackert sik Veronica af. Ehre himmelblauen Ogen un
ehre roten Hoor harmoniert op'n wunnerbore Ort mitenanner. An miene
rechte Siet trainiert Sabine. Een vun ehr Vöröllern mutt
ut Fernost inwannert sien. Dat gnitterswatte Hoor un ehre dunkelbrunen
Mandelogen passt goot to ehre olivfarbige Huut. Ik gläuv, hier
in düt Studio heff ik den besten Platz. De beiden Deerns sünd
sowat vun seut! Wat bi de beiden ünner ehre Trikots allens in
Bewegung is, wenn se denn so richtig loosleggt; Jungedi, dor fangst
an to drömen. Also, wenn du mi drepen wullt, denn koom man nich
to falsche Tiet. Kumm an'n Obend. Bi miene beiden Zuckersnuten in
de Muckibood steurst du mi blots.
Un
nu mook ik all siet veer Weken intensiv düssen Sport. Wenn ik
nich grod de beiden Deerns tokiek, wat wull mehrstendeels de Fall
is, dat geev jo ik to, denn streng ik mi ok düchtig an. Un ik
heur eerst op, wenn ik so no fiev Minuten ut de Puust bün. Denn
kiek ik eerstmol no rechts un links un verhool mi 'n beten un fang
wedder an to drömen. Un ik gläuv, miene körperlichen
Anstrengungen, de bringt all wat. Ik holl mi anners, wenn ik de Deerns
seh. Un wenn ik den Buuk intreck, denn krieg ik 'n richtigen Bostkasten.
Gewicht heff ik noch nich verloorn. Muskelmasse is wull sworer as
dat wabbelige Fett vörher.
Bald ward mi ok wedder de olen Klamotten passen, de ik nienich verschenkt
heff. Ik heff jümmmers wusst, een goden Dags treck ik de wedder
an. Hüüt weer dat sowiet: Ik kunn eerstmolig wedder miene
Jeans antrecken un heff mi as James Dean in "Jenseits vun Eden"
feult. Kannst di noch op den Film besinnen? Vun miene Gürtels
passt de mit dat Gummigeflecht an besten. De annern sind woll 'n beten
kötter worrn. Ik nehm an, de hebbt sik tosomen trocken, as ik
se oprollt heff. Ik harr se henhangen müsst, dat längt se
mehr.

Also, ik heff grod miene Jeans an un seuk no'n poor lebhafte Socken,
as miene Fro üm de Eck kümmt. Glieks as se mi seh, kreeg
se wedder düssen hinterhältigen Grientje, denn ik bi ehr
nich lieden kann. Mit Spott deist du diene Mitminschen weh. Denn schüttkoppt
se, dat ik eerst dach, se harr villicht noch vun dat Duschen 'n beten
Woter in de Ohren. Se quees mol wedder: "De Büx is veel
to eng, de passt di nich mehr. De sütt ut, as wenn du dor een
ruthaut hest."
Ik heff nix seggt un bloots afwunken. Se stichelt wieder: "Nee,
nu mol in Eernst; de kannst du nich mehr antrecken. De passt würklich
nich mehr!"
Ik
kümmer mi nich üm ehre Snackeree. In'n Stillen harr ik ober
'n lütt beten dat Gefeuhl, se kunn Recht hebben. Togeben wull
ik dat ober nich. Ik gläuv, ik leep ok all 'n beten blau an.
Denn wull ik noch de Socken ut de ünnerste Schuuv holen un güng
in de Knee. "Ratsch" hett dat luud un düütlich
mookt un miene Büx weer vun vörn an de Knööp bit
achtern an Gürtel opreten.
"Mann", lacht miene Fro, "nu passt se di jo doch!"
Dat gifft Ogenblicke, dor kunn ik se ümbringen!
19.2.2021
|