Alleen vun Silke Frakstein Alleen, veer Doog alleen!! Ne, nu is he wedder dor. Wat frei ik mi. Is meist nich to glöven, wo swoor dat is, so alleen. Keen een froogt di: "Na, wüllt wi wat dohn?" Keen Adschüs nix Stille. Du hest ok so veel Tiet. Pingelst hier mol an, froogst den enen orrer
annern. No twee Doog hest di so'n lütt beten wennt an den niegen Tostand. De Dag löppt wedder in'n fasten Plon. Du denkst gor nich mehr an em. Na ja, nich so ganz. Dor is schon af un an 'n Stimm, de di wat seggt, orrer de Nober froogt di: "Naaaaa, jümmers noch nich wedder dor? Obends brennt ok keen Licht mehr inne Stuuv." Man, wat de allens weet un wat se di beobachten doht! An'n veerten Dag warr ik richtig gnadderig. Nu mutt dat 'n Enn hebben. Kann doch wohl meist angohn. Ik heff den Indruck, ik leev op en eensome Insel. Ik tiger dörch de Wohnung, hynotiseer den Rödelkassen. Fang an, Schokolod to eeten, un mook den Disch usw. allens kloor. Dat pingelt, ik mit'n Sprung an de Döör. "Hallo Frau
Frakstein, da ist er wieder. Mien Computer is wedder dor!
Die Welt hat mich wieder. Ik heuer wedder dorto. Weer doch kloor, dat ik den Computer meent heff. Orrer an wat hest Du denn dacht? |
4.3.2012 |