Alleen

vun Silke Frakstein


Alleen, veer Doog alleen!!

Ne, nu is he wedder dor. Wat frei ik mi.

Is meist nich to glöven, wo swoor dat is, so alleen. Keen een froogt di: "Na, wüllt wi wat dohn?" Keen Adschüs — nix — Stille.

Du hest ok so veel Tiet. Pingelst hier mol an, froogst den enen orrer annern.
Wäschepuff — ok meist leddig. Jümmers to de sülvige Tiet geihst du inne Stuuv.
Villicht schall ik mol mit'n dicken Krimsche anfangen? Orrer ik goh mol in't Kino?

No twee Doog hest di so'n lütt beten wennt an den niegen Tostand. De Dag löppt wedder in'n fasten Plon. Du denkst gor nich mehr an em. Na ja, nich so ganz. Dor is schon af un an 'n Stimm, de di wat seggt, orrer de Nober froogt di: "Naaaaa, jümmers noch nich wedder dor? Obends brennt ok keen Licht mehr inne Stuuv."

Man, wat de allens weet un wat se di beobachten doht!

An'n veerten Dag warr ik richtig gnadderig. Nu mutt dat 'n Enn hebben. Kann doch wohl meist angohn. Ik heff den Indruck, ik leev op en eensome Insel.

Ik tiger dörch de Wohnung, hynotiseer den Rödelkassen. Fang an, Schokolod to eeten, un mook den Disch usw. allens kloor.

Dat pingelt, ik mit'n Sprung an de Döör. "Hallo Frau Frakstein, da ist er wieder.
Es war die Festplatte. Aber nun läuft Ihr Computer auch wieder allerbest!"

Mien Computer is wedder dor!

Die Welt hat mich wieder. Ik heuer wedder dorto.

Weer doch kloor, dat ik den Computer meent heff. Orrer an wat hest Du denn dacht?


4.3.2012


na baven