Dat eerste Mol

vun Silke Frakstein

Na…? Hallo, Hallo...

Se seten op'n Muer, Bank, orrer sünstwo. So üm de 17 weern se.
Se nimmt de Pille un he weet mit de Lümmeltüten Bescheed.
Dat is hüüt keen Problem.
Un doch is dor dat Kribbeln.
Ehr Hoor, un se rüükt ok so good. He hett de eersten Bortstoppeln un ok dat besünnere Rüükwoter.
He much ehr al lang good lieden. Un nu weer dat hüüt eerste Mol, dat he mit ehr snacken kunn. Sünst weer se jümmers mit de annern Mädels tosomen un de hebbt bannig veel kichert — gräsig.

So alleen weer se ganz anners. He holt deep Luft un rückt so'n lütt Stück neger ran.
"Dat gifft hüüt den Film…. in't Abaton. Wüllt wi dor tosomen hengohn?"
"Hmmm, geern."
"Ik betohl", seggt he. "Heff 'n Job bi Aldi."
In't Kino gifft dat noch de obligatorischen Popcorn un'n Cola un denn mookt se noch so'n lütt beten Quatsch, wiel dat allens noch so nee is.
Op den Weg no Huus vertellt se, dat ehre Öllern nich tohuus sünd.
Oha, denkt he, dat warrt 'n scheunen Obend.

Un denn is de Geschicht to Enn un miene fangt an.

Ik stoh in'n Supermarkt an de Kass. De Wogen is vull. Schietbüdel söcht noch düt un dat.

As 'n modernen Grufti betohl ik notürlich mit de Koort.
PIN warrt nich anerkennt? Ääh, heff ik de Nummer verdreiht?
Ne, PIN warrt nich anerkennt. Noch tweemol un denn is Sense.
De Slang an de Kass warrt länger un länger un ik kribbelig as man een.
"Was passiert denn jetzt mit dem Einkauf?", froog ik de Kassierersche.
"Der ganze Einkauf muss rückgängig gemacht werden."

In de Twüschentiet steiht so'n Schrank vun de Security neben mi.
Mien Blick geiht no buten, wo Schietbüdel all de Soken in de Fohrradtaschen packt.
Ohh, mien Mann kann betohlen, fallt mi noch in. He weer grod bi de Bank un hett allens dorbi (dat is sünst nich de Fall). De Schrank vun de Security seggt: "Bleiben Sie ganz ruhig, ich passe auf die Sachen auf."

Schietbüdel betohlt, un to Huus drink ik eerstmol enen Cognac op

dat eerste Mol.