Gedichten to Niejohr 2025

Foto Ludgerd Lüske. Klick op to'n Vergröttern!

Neejohr

De Kirchhoff liggt in'n stillen Droom,
Snee blänkert rings op Busch un Boom.
Dat Moondlicht küsst de bleeken Steen,
De Wind geiht as en Kinnerween'n.
Wat summt dat dörch de stille Runn?
Von'n Torm klingt dump de stille Stunn,
De twölfte Stunn. — Dat Johr vergeiht,
As wenn en Wind de Bläer verweiht.
Dat olle Johr geiht still, alleen
To Dode ünnern Liekensteen.
Vergohn sünd Leid un Kummer swoor,
Un Hoffnung füllt dat ne'e Johr.

Friedrich Schnoor

niejohr alleen

heff hüüt afbrennt
de wunnerkars
de överbleven weer vun't verleden johr silvester.
dat hele johr hett se dor legen
op mien kökenbord —
toeerst "ik rüüm dat mal weg",
denn "wegrümen lohnt nich mehr..."
— en heles johr
leeg se dor
vörlöpig
een johr
vergahn
as'n wimpernslag ——

man liekers: wo veel
is anners nu —
woneem de frünnen
mit de wi dormalen fiert hefft
as de wunnerkars liggenbleev
op mien kökenbord —

en heles johr
as'n wimpernslag
un doch so veel verännert
un afbrennt
in'n nu.

Sibilla Frerich

Niejohrsnacht

De Klock böhrt ut, üm twölf tau slahn —
wo rasch is doch en Johr vergahn,
versunken in de Ewigkeit
mit Freud un Sorgen, Lust un Leid.

Stell di an't Fenster un bäd' still,
blick tau de Steerns: "So, as't Gott will,
wes' ok min Weg in't kamen Johr!"
Steiht Gott an't Stüür, is keen Gefohr.

Nah sinen Kurs de Seils he stellt
för di un för de ganze Welt,
Herr öwer Warden un Vergahn!

De Klock böhrt ut, üm twölf tau slahn...

Fritz Dittmer