Ut de Osterbott 2002 vun Papst Johannes Paul II.

Christlich Lüüd in all Deilen vun uns Welt, vull vun Sorgen un Höpen bidd ik Juch, Tügnis aftoleggn, dat Jesus wohrhaftig opstahn is, un dorför to arbeiden, dat sien Freden dat dramaatsch Hochdreihn vun Angriepen un Mörderie stoppt, dat de letzten Daag wedder maal as Verfeernis un Swinnen vun Höpen mit Bloot dörch't Hillig Land treckt. Schient so, wat den Freden de Krieg anseggt is! Aver Kriegen warn nix lösen, Krieg bringt bloots mihr Pien un Doot. In lieke Wies is dat keen Hülp, to vergellen, annern wat to Wraak to doon. Wi, de wi dat leeg Verhakeln mit beleven, köönt all nich mihr swiegen un nix doon; nüms, de in de Poletik orrer Relgion dat Seggn hett! De Klaag mütt handfastes Doon in Tosamenstahn nafolgen, dat helpen schall, to Respekt vör eenanner un iehrliches Verhanneln trüchtofinnen. In dat Land is Christus storven un opstahn vun de Doden un hett as stummes, veel seggn Teken dat leddig Graff trüchlaten. In sik sülven hett he dat Fiendsien, de Muur, de trennt ünner de Minschen, tonicht maakt. He hett dörch dat Krüüz versöhnt. Nu nümmt he uns in de Plicht, all Grünnen vun Hatt un Wraak an de Siet to bringen.