Maria in de Nacht

vun Rudi Witzke

Un Maria sliekert dörch de düster Nacht
weg vun de gräsig Steed vun't Krüüz.
Se leggt Jesus na olen Bruuk salvt in Däuker.
Römsche Suldaten hollen Wacht an dat Graff.

An de Scheid vun Sünn un Düsternis vun't All
is dat pickendüster un een Schridd wieder grell hell.
Den Schridd vun pickenswatt Nacht un Sünn nau baven di
maakt Maria in de Nacht un kann hier un dor nix seihn.

As verblitzt steiht se na die Düsternis in de Hellnis,
Se hett den Maut, wiedertogahn up de Söök na ehrn Herrn.
De Ogen wennt sik un en Mannsbild teikent sik af
un fröggt: Woso huulst du as en Slotthund?

Un de Helligkeit ward heller, jümmer heller
un se wimmert, dat se ehren Herrn sööcht,
den se an't Krüüz slaan un se un de annern Marias
hier in dat Graff leggt hebbt.

Un ut de Helligkeit, de Seihn binah unmööglich maakt,
höört se en Stimm: Jesus gifft sik to erkennen.
Maria beleevt un weit, dat uns Herr uperstahn is.
De se vun reden deit, de glöven ehr ierst nich.

Se aver hett dat Osterlicht un Jesus in de Osternacht seihn.