|
Vundaag is Lotto
un ik drööm...
drööm, dat ik mi leisten kann
to leven, as ik will.
Keen Kaschott in't Olensilo
un keen Vör-sik-hen-Vergammeln!
Leven will ik, nich vergammeln!
Eenfach leven!
Nüms schall mi ruhigstelln,
nüms mi an't Bett fastbinnen
un keen Bedreger mi bedregen!
Wat mi tohöört, blifft min,
nüms ritt sik dat ünner'n Nagel!
Keen Bazillensleuder
maakt mi krank!
Keen Feudel-för-allns
wischt sin Dreck
över Waschbecken, Eetdischen,
Nachtschappen un — un — un ——
Dat gifft keen
Afmeiert un Doodpleegt!
Min Weel hangt af vun Minschen,
de nich ünner Överlast jankt,
de respekteert warrt
un den Minsch in mi
mit Respekt bemött!
Vundaag weer Lotto
un wedder weer nix.
Wind, holl de Luft an —
ik bün Minsch
un will't blieven!
|
