Passion 2025
Sünndag Lätare

vun Gertrud Everding

Frei di mit Jerusalem!

Jesaja 66, Vers 10

Dat kann ik nu würklich bannig goot verstahn! Is Fröhjohr un Passahfest! Ik wüür mi ok frein, wenn ik mit dat Opper von een Schaap von alle Sünnen lerrig wüür. Aver so eenfach is dat nich. Dat Hart mutt dorbi ween. Een mutt kloor warrn: En Diert mutt sien Leven dorför geven, bloots dorüm bün ik free un dröff nu singen un lachen. Will ik dat? Will Gott dat? — Och wat, wat schall ik nu över nadenken. Ik will keene gräsigen Tieten mehr — ik will mi freien!

Wi sünd nu bald in Jerusalem! Dat is as'n Wunner.

Un Fröhjohr hefft wi! De Blomen fangt an to blöhn, un al gistern heff ik in de Sünn op'n Balkon seten. Och nee — wi sünd jo ünnerwegens — heff gor nich an dacht. Jesus kiekt mi an — "Kannst du nich maal een Dag mit mi gahn?"

Jo, dat will ik geern. Wi warrt denn dicht bi Jerusalem slapen un al tosamen in de Stadt gahn — un denn en Saal nehmen to'n Eten. Mit Jesus Passah fiern — wat'n Weel dat warrt! Ik frei mi nu al op! Dat warrt wunnerscheun!

De Sünn is warm — ik sitt op mien Balkon un de Narzissen blöht um mi rüm. Fröhjohr, denk ik, Ostertiet. Dat Fest vun't Leven. Dat Leven en Fest. Un togliek: Krieg överall — in Russland, Ukraine, Sudan, Kongo, Syrien, Palästina — mien Gott, woans kann de Minsch dat begriepen?! Weel un Grugen so dicht blangenanner... Uns Welt? Ik föhl mi hülplos un ok en beten schüllig. Aver wat heff ik denn daan? Op'n Balkon sitten un mi frein, nix Slimmers!

Nu ritt di tosamen! Pass op, wat nu passeert — heff Acht op den Weg — op den Weg na Jerusalem! Du wullst doch partu mit Jesus gahn! Dat herrliche Passahfest in Jerusalem beleven!

Hett dor een mit mi snackt? — Ik will nix weten von gräsige Tieten — nix — goornix! Ik will lachen un mi freien...

En olen Mann kümmt den Weg rünner to uns. "Sühst du dat Lamm?", seggt de Keerl in de terreten Jack to mi.

"Dat Lamm — dor achter di?", fraag ik,"Woso, dat Lamm?"

"Dat warrt ok slacht!", seggt he düster. Is'n ollen Keerl, de den Weg langgeiht, un he seggt dat in't Vörbigahn to mi. "Harr blots noch düt eene Schaap —"

"Jojo", segg ik, "arm Diert!" Un gah mien'n Weg. Dat Lamm? Wat geiht dat mi an! Is dat denn wichtig för mi? Is doch sien Lamm — or nich?

Wi hefft nu woll so den halven Weg, denn sünd wi in Jerusalem. De mehrste Tiet hefft wi aver schafft. Ik frei mi al — bald sünd wi woll dor...

Jesus snackt mitünner ganz markwürdig. Mi is, as snack he över't Starven — aver wenn ik anfang to lustern, denn is al wedder Sünnschien. Mi is ganz wunnerlich tomoot bi düsse Reis'.

Jerusalem — dat Woort klingt, as beiert de Klocken von överall — aver ik weet nich — jichenswo hüür ik wat — as weent dor'n Kind in de Düüsternis.