Kenkenkoken
vun Antje Heßler
In de Vörwiehnachtstiet weer dat för mi jümmer dat
Schöönst, wenn ik na de Westküst, na mien Grootöllern
kunn. Dor geev dat enen Höker, enen Bäcker un en Meierie.
Sowat kenn ik vun to Huus ni. Wi leven meist an Enn vun de Welt.
Wenn ik bi mien Grootöllern weer, müss ik för mien
Oma inköpen. Opleevst güng ik na den Bäcker. Dor geev
dat so fien Koken un Rosinenstuten. Aver dat Best weern all de schöön
Plätten. Dor weern lütt Figuren mank, en Mann, en Fru un
allerlei Derten. De weern mit bunte Parlen bestreut. Kenkenkoken wörrn
de Plätten nöömt. Un wat dat in de Backstuuv gut rüken
de!
An Sünnerklaas geev dat de fien Plätten to'n Kaffee. So
sünnerlich goot smecken de gor nich. Se weern meist man en beten
hart un dröög. Mien Opa düker se jümmer in sien
Kaffeetass, sünst kunn he se ni bieten. Avers smuck weern de
Pletten ja man eenmal. Mitünner heff ik se mi ok verwohrt. To
Wiehnachten hüngen so'n Pletten ok an den Wiehnachtsboom.
Eerst as ik groot weer, heff ik över de Bedüden vun de
fienen Figurenplätten höört. Lang Tiet bevör de
Wiehnachtsboom in uns Stuven keem, geev dat al de "Kenkenkoken".
Ganz fröher weern disse Figurenkoken as Opfergaav för de
Götter. Later funn man se an so'n Holtgestell, dat mit Buchsboom-Immergröön
ümwickelt weer. Dat Gröön bedüüdt Höpen
up dat tokamen Johr. Dat Holtgestell weer ut höltern Krüzen
mit en Bagen doröver. Buten üm dat Gestell weer dat Gröön,
un in de Mitt stünnen de Tier- un Minschenfiguren.
Dat weer dat, wat man hüüt noch as "Friesenboom"
an de Westküst andropen deit. De Friesenboom is keen Ersatz vör
den Wiehnachtsboom. Dat is wull de Meen vun de mehrsten Lüüd,
wieldat dat an de Westküst so wenig Bööm geev. Nee,
de Friesenboom is en Vörlöper vun unsen Wiehnachtsboom.
Dörch den christlichen Globen kregen de Figurenkoken "Kenkenkoken"
ehr Bedüden. De Friesen nömen dat Christkind "Kenken"
("Kindchen"). Ünnen an den Boom stünnen Adam un
Eva un an de Siet blangenbi en Mann un en Fru. Dat weern wull de Buurslüüd.
Babenöver weern de verscheden Deerten un ganz babenup de Hahn.
He gell al vör heel lange Tieden jümmer as Wächter
un Wecker. Hüütodaags süht man em up Kirchtorms. De
Appeln un de up een Band uptrocken Rosinen gellen as Wunsch na een
goot tokamen Johr. Baben up den Bagen weern noch veer rode Lichten
anbröcht. De süllen in de düstere Tiet de bösen
Geister verdrieven.
Wenn ik nu hüüt so enen smucken Friesenboom seh, war ik
jümmer an mien Kinnertiet erinnert. Annerletzt heff ik nochmal
so'n Pletten, so'n "Kenkenkoken" probeert. Ik müss
den Koken nu ok in den Kaffee indükern, sünst kunn ik em
ni twei bieten. Mi güng dat nu jüst so as mien Opa. Lieden
mag ik de bunten Pletten aver noch jümmer gern. Ik freu mi, wenn
ik se an en Friesenboom hängen seh. Dorüm heff ik mi ok
enen Friesenboom toleggt.
|