Karsünnavend

vun Marlou Lessing


Karsünnavend. Karfriedag is vörbi, Jesus woor hinricht un is dood. De Saak is toenn. So weer dat för de eersten Christen, för Jesu Frünnen un Familie dormalen. He harr twoors in dunkle Andüden vun sowat snackt, dat he toschannen warrn müss, avers denn ok wedder nich — man dor kunn sik sowiso nüms en Riemel op maken, un nu weer dat ja allens toenn. De brutale, afsolute, övertügen Realität vun de Gewalt harr allens wegfeegt. Jesu Reden, Jesu Visioonen vun't Himmelriek, vun dat Gode as de Macht, de allens överwinnt, vun't gerechte un leeftallige Mit'nanner op de Eer, vun de Gliekheit vun Arm un Riek, Stark un Swack — allens dat weer terstampt, pulveriseert, atomiseert dör de ungeheure Realität un Präsenz vun de Gewalt. Bloot, Pien, Schrieg, Dood. De Starke keem un möök de Gliekheit tonicht. — Weern even doch bloots Wöör west.

In uns Tied weet wi, dat de Geschicht anners wiedergeiht. So hebbt uns Vöröllern uns dat vertellt; so steiht dat in de Böker, de se uns wiest hebbt. Avers wat, wenn se biester güngen? Wenn dat allens nich stimmt? Sünd doch bloots Wöör. Laat ok uns mal för en Momang nich so seker ween, dat Oostern warrt. Villicht is de Dood de Dood un nix anners? Villicht hett Jesus gor nix överwunnen?

Kiekt sik üm, in wat för'n Welt wi leevt: Jümmers noch is dat de Welt vun de Starken — de Wulfswelt. Jesus, de Gerechte, de Sachtmödige, de leeftallige Keerl mit de Visioonen — he is dood. Dood un vergammelt. Nienich operstahn. De Welt is en ewige Kampf, un en anner Welt warrt dat nienich geven. De Dood bringt en Övergahn in't Nix, en Verlöschen — wenn wi Glück hebbt. Sünst hebbt wi nix to verwachten. Geevt all Höpen op, fohrt de Ellenbagen ut un kämpft sik juun Weg dör de Wulfswelt!

So is Karsünnavend. Mien Moder sä mal dat Woort: "Wenn der Himmel leer ist, ist die Hölle los." So is dat: Wi leevt in de Höll. De Jüngerschen un Jüngers dormalen hebbt dat so dacht. De Bangnis weer ehr in all Knaken fohrt, se harrn mit Jesus allens verlaren, an wat se glöövt harrn — denn harr he nich den goden, sachtmödigen Gott predigt, de sik de Swacken towendt? Dat weer allens nix west — nix as Wöör!

En poor ünner de, de mit Jesus gahn weern un de tofällig lesen kunnen, hebbt sachs noch in de olen Schriften blädert un den Finger op Psalm 27, Vers 13 leggt: "Ik glööv avers doch, dat ik sehn warr den Herrn sien Goodheit in't Land vun de Lebennigen!" Avers de Kraft to düssen schönen Trutz vun dat "Ik glööv avers doch!", de harrn se all nich mehr. Dat Land vun de Lebennigen is sachs en Wulkenkuckucksheim.

Nu hebbt wi as Christenminschen ja dat Glück, dat uns Religioon jümmers noch Hand un Foot hett, sogoor wenn all Religionen Tüdelkraam ween schullen un dat gor keen Gott geev: Denn Jesus harr eenfach Recht. En Welt, de na sien Lehren tosamenleven wöör, weer en gode, intakte, glückliche Welt — ok wenn dor keen göttlich Macht achter stünn. Dorwegen döögt uns Gloov nootfalls ok as "Vernunftreligion", wat ja nich dat Slechteste is. Un dat gifft mennig Chirstenminschen, de spiest sik ut düsse Övertügen: Ik weet nich, wat dat mit Gottvadder stimmt, avers so leven, as Jesus leevt un predigt hett, is de eenzige Weg, in düsse Welt integer to blieven. Un mien Integrität is dat eenzige, wat ik mi vun nix in de Welt nehmen laat. — So denkt se.

Na un na sünd villicht ok de Jüngerschen un Jüngers dor ankamen. Un een vun jüm hett denn seggt: "Avers woher nehmt wi de Kraft dorför?"
Un dor keken all op dat Book mit olen Schriften. Dor harrn se alltied veel Kraft in funnen. "Förcht sik nich!", harr Jesus faken dorut ziteert. Se förchten sik avers.

Schulln se sik eenfach truun, to höpen? So doon, as wenn allens doch wohr ween kunn? Anners weer de Welt ja nich to'n Uthollen...

So full de Schadden vun Oostern al op se. In düssen Schadden leevt wi hüüt noch. Wi höpt un ahnt, dat dat wohr is, avers wi leevt noch nich in Gott sien Riek. "Laat kamen dien Riek" is jümmers noch uns Beden. Morgen is Oostern. Dorop truut wi.


20.4.2019


na baven