Karsünnavendgedanken vun Marlou Lessing Gistern hebbt se in mien Heimatkark den Altar afrüümt. Merrn in'n Karfriedagsgottsdeenst. De Küstersche un en Helper sünd opstahn, wieldess de Gemeen süng, un hebbt de Karsen löscht, de Saken vun'n Altardisch nahmen, opletzt ok dat Altardook tosamenfoolt un wegnahmen un sünd mit dat ganze Tüüchs aftrocken. Bloots de Bevel bleev apen liggen un sehg beten verlaren ut. Jesus keek vun dat hoge Wandkrüüz ut dode Ogen to.
Ja, heff ik dacht, so is dat an Karfriedag. De Christen köönt inpacken. Bookstäävlich. Dor hangt he, op den se all ehr Höpen sett hebbt en schunnen Liek, en Aas, en Kadaver. Nix weer dat mit em; wi sünd bedrogen, alleenlaten, utlevert. So hebbt sik de eersten Christen sachs föhlt. Wat hett ehr düsse eerste Karfriedag predigt?
Mit düsse Predigt sünd de eersten Christen in de Nacht gahn, in de düüsterste Nacht, de se beleevt harrn. Wiss hett keen vun ehr en Oog todaan in düsse Nacht. Se seten stumm tohoop orr legen waak in't Dunkel un stieren in en Afgrund. Allens weer bloots en schöne Droom west. Dat geev keen Höpen, nich in de Welt un nich güntsieds de Welt; sachs geev dat nich mal en Gott. Jesus harr ja apensichtlich tühnt. Se weern ganz un gor verlaten un bloots dorto verdammt, ehr elennig Levenstied in düsse Wulfswelt toenn aftositten as in en Gefängnis. Un dorför hett ehr arme irre Fründ Jesus ok noch so beestig lieden müsst! För nix. Welk hebbt wiss an den Dood as Utweg dacht. Wenn du nau henkiekst, is de Sülvstmoord ja en Aart Vertruunsvotum an Gott orr an den Dood: So leeg as hier kann dat in de anner Welt na den Dood nich ween. Entweder dor is dat Narms ahn Pien un Lengen, en still sülvstvergeten Düüsternis orr dor is Gott un maakt jichenswie doch allens good. De Dood is ja nich jümmers en Fiend; wenn dat Leven to'n Fiend warrt, is he en Troost orr en retten Insel. Villicht harr de een orr anner al en Metz in de Hand, sik de Adern optosnieden un Jesus op de Aart natofolgen jüst as se em in't Leven nafolgt weern.
Un Jesus? Weer he in de stille sülvstvergeten Düüsternis
in düsse Nacht? Na all de Eensamkeit un Drangsal un Angst un
Quaal? He weer nich in sien Lief; endlich kunn he den schunnen Lief
loslaten, den sien Frünnen later leeftallig, man ahn Höpen
wuschen un inwickelt harrn; den Lief, an den em de Essig rünnerleep
un dat Bloot un de Sweet un de Stratendreck un, ja, opletzt ok de
Urin. Opletzt weer em ja de grote Opgaav, sien Mission, sien Sendung
de weer em jümmer lütter woorn ünner all de
Pien, un de lütte Opgaav weer jümmer grötter woorn
dor harr he sik an klammert de Opgaav, tominnst sien
Blaas noch to beherrschen, nich in de Büx to maken vör all
de Lü vör de Römers un vör sien
Moder nich wenn se mit Hamer un Nagels kaamt un ok nich
dorna man vergeevs, sien Knööv lang nich
ok vör düsse letzte Demödigen hett Gott em nich verschoont.
Minsch ween mit all de Schaam un Schann, all de Plaag un Möhsal,
mit all dat Elend dat kunn he nu loslaten endlich, endlich
harr he keen Opgaav mehr. Endlich, endlich, endlich.
Ok Pilatus funn keen Slaap in düsse Nacht. In sien Palast güng
he op un dal, op un dal, as wull he vör en Erkenntnis weglopen;
man dat güng nich. Ik bün en Worm, den de Macht mit Föten
peddt, wenn se will, dach he; dat harr he al lang wüsst. Dorüm
weer he ja de Macht ehr Worm woorn, en Deel vun ehr. Man düsse
Gerechte, düsse Jesus. Sien Ogen, trurig un vull Weten. Sien
Saak, so apensichtlich en verlaren Saak. Un doch. Un doch. He, Pilatus,
harr sien Leevdaag de Macht deent, de Saak vun de Sieger, un he weer
wied kamen dormit. Ok mit dat Urdeel gegen Jesus weer he de Logik
vun de Macht folgt; de jöödschen Hogenpreesters harrn em
de Pistool op de Bost sett, un he kunn nich riskeern, nich kaisertru
to schienen. He kunn nix riskeern nix riskeern jümmers
op de sekere Siet ween bi de Siegers Ik mutt na mien Fru gahn, dach he, un mit ehr snacken. Se hett ja doch Drööm hatt un mi wohrschuugt villicht dröömt se ok heimlich vun en beter, apener, leeftalliger Welt...? Wi snackt so wenig över dat, wat in uns Harten is. Villicht sünd wi beid längst heimlich solk Drömers, solk ja Christen un hebbt dat nich vun'anner wüsst? Ik gah na ehr. Villicht snackt wi över den Gerechten orr tominnst över dat Geföhl, to een to höörn, egaal, wat ...
So güng de Nacht na Karfriedag hen. Un de neegste Nacht weer al de Oosternacht. |
|
31.3.2018 |