Psalm 31
Jesus bidd't: Vader, in diene Hannen legg ik mienen Geist.
Lukas 23, Vers 46

Een Psalm Davids vortosingen.

HErr, ik söök Toflucht bi di, laat mi nie nich
toschannen warrn; rett mi
dör dien wohrhaftig Recht!
Stür mi dien Ohr to, help mi gau!
Wees mi een Schipp op'n Drögen, een
Fels un Borg, dat du mi rett'st.
Denn dü büst mien Fels un mien Toflucht,
üm dienen Naams willen wullt du
Leit geven, mi den Weg föhren.
Du wullt mi sachs ut dat Nett trecken,
dat se mi stillkens leggt hebbt, denn du
büst miene Toflucht.
In diene Hannen legg ik vull Totruun mienen Geist;
du hest mi free maakt,
HErr, du trohartig Gott.

Di sünd verhasst, de up nichtige Afgötteree sett;
ik aver hoop up den HErrn.
Ik freu mi un jubileer över dien Barmen,
dat du mien Elend in Acht nimmst
un sühst miene Seel in mien Drangsal
un hest mi nich afkant laaten
un in de Hannen vun de Bösfuchtigen geven;
du stellst miene Fööt up wietlüftigen Ruum.

Herr, wees mi huldvull, denn ik bün bang;
mien Lief sackt tosamen, blind vun Graam un Truuer is mien Seel.
Denn mien Leven is minn worrn wegen all de
Bedrövnis un miene Johrn vun all dat Süchten;
miene Starkde is matt in mien Elend,
mien' Knoken sünd versmacht.
Et geiht bargdaal met mi, to Hohn un Posse bün ik de Towedderminschen worrn
to'n Blamaasch bün ik worrn mien Lüüd, Navers un Frünnen,
se wesselt de Stratensiet wenn se mi seht.
Ik bün sachtens vergeten in de Harten at een Doden;
liekers at een tweigahn Pozlaankump.
Ik hör dat Zischeln vun de Lüüd, een Gruul um mi to.
Se doot sik tohaupe tegen mi;
se sinnt up Mord un Doodslag.

Ik aver, HErr, ik vertruu up di,
ik segg: Du büst mien Gott!
Miene Tiet un Geschick liggt bi di;
riet mi rut ut de Häscher ehr Hannen.
Laat dien Antlaat luchten baben dien Knecht,
help mi in dien Barmen!
HErr, laat mi wedder de Fööt an'nen Grund kriegen;
Denn ik roop di an. De Frevlers
mööt hendaal in't Dodenriek, swiegen mööt se.
For alle Tiet swiegen mööt de Lögenmülers,
de stolt, driest un frevelig tegen de Uprechten tüügt.

Wo groot is diene Leevde, de du
praat hest for alle, de di ehrt un förchten doot
un de up di vertruut!
Du bargst un schuulst ehr vor de stiefköppschen Leiger,
giffst jem Bewohr for de trotzigen Tungen.

Loovt weest de HErrr dat he mi
eene grote wunnerboore Gööd wiest hett
in eene stevige Stadt.
Ik sä in mien Angsten: Ik
bün ut diene Neegde wegstööt worrn. Liekers
hest du mien Beden höört, as ik to di schree.

Hebbt den HErrn leef, alle ji Hilligen de ji fromm sünd!
De, de an Gott gloved, de holt de HErr hoch un
gifft rieklich an de trüch, de Hoffoort övd.

Weest getrost un in juun Hart wees nich benaut, alle de
ji up den HErrn töövt.

Amen.