Passion 2023
Judika

vun Gertrud Everding

Schaff mi Recht, Gott!

Psalm 43, 1

"Schaff du mi doch Recht, Gott", so seggt dat David, as Keunig Saul em maal wedder malträteern un sogoor ümbringen will. Keunig Saul is'n tückschen Keerl. Wenn em dat goot geiht, eit he David un maakt em Komplimenten — un een Stünn later will he em meist all an leevsten afmurkeln. Is de mall? Dat is würklich nich goot mit antosehn!
Keunig Saul is ja woll nich ganz bi sik, sünst kann dat woll nich angahn! David is doch een moien, netten Jungkeerl mit swatte Locken, un he speelt so scheune Leder op sien Harp, dat hett man siene Oort.

Du weetst ok seker, wo grulich dat is, wenn een meist Lögen över di vertellen deit. Dor kannst maken, wat du wullt. Du hest den swatten Peter. Kannst meist nix an ännern.

Aver de ganze Saak is denn doch an't Licht kamen. David is an't Enn Keunig von Israel worrn un Saul, na ja, dat is, as dat is. De weer goor nix mehr, de weer doot.

Aver wat hett dat woll mit mi to doon? Meen ik nich ok, Gott müss mi hölpen? Recht geven, as Anno dunnemals den David? Un denn fragt wi: "Worüm, Gott, deist mi dat an? ik heff doch Recht, du weetst dat genau, Gott! Hölp mi doch nu!"

Aver Gott mutt mi nich mien Leven lang Recht geven, so dat de Lüü sik dat Muul över breetsnacken! Or bün ik denn de Gröttste un de Leevste? Nee, bün ik seker ok nich!
Dat geiht nich allens trecht op uns Eer! Gott seggt dat oft bloots ganz liesen to uns: "Ik heff di leev — de Leev is dat Gröttste, mien Kind!"

Ja — stimmt — aver Unrecht lieden — mutt ik dat denn nu ok noch lehrn?

Jesus harr dat lehrt, wo veel harr he dat lehrt — toletzt ok an't Krüüz. Dor müss he sogoor starven. Un dorbi harr he doch Recht! Sien Leev hett ok dat Unrecht von de Lüü hennahmen. He hett al lang vördem seggt, de Leev is dat Gröttste — von Recht hett he nich veel snackt.

De Leev hett Recht! Laat uns von Gott sien Leev snacken — allens, wat sünst noch is, dat warrt seker goot.