vun Gertrud Everding

Gott, schaff mi doch Recht, wo dat Unrecht all Daag in de Ogen springt! Du kannst mi den goden Weg seker wiesen.
Psalm 43, Vers 1

Deerten draagt uns...

Würklich, warrt Gott mi denn villicht sogoor Recht geven? Do frei ik mi nu al op! Un wat is denn? Warrt dat denn beter? Ik will mi so geern för dat Recht von de Huusdierten insetten, von Köh un Swien, von Höhner un Puten, un wat noch so is…

Un — bün ik denn ok gerecht noog dorför? Kann ik dorto bidragen, dat de Welt wat beter warrt? Dat gifft wahrraftig keeneen, de allens in de Rehg kregen hett! Se warrt mi utlachen, wenn ik von Gerechtigkeit snack. Du? warrt se seggen, du hest doch sülben noog Probleme vör diene Döör! De schaff man eerstmal bisiet!

Aver Recht mutt doch Recht blieven, meen ik. Dat hett mien Vadder jümmers wedder seggt. Un wenn ik an de Dierten denk, de se behannelt, as wüssen de nich ok, wat Qual is, dor much ik seggen: Gott, bidde, hau du doch dormang! Wat de geldgierigen Minschen doot, dat is grotes Unrecht. Du hest uns de Welt anvertroot, un wi sünd meist fürchterliche Ungeheuer. All Daag seht wi dat, wat de Minschen slecht sünd.

...gaht mit uns, för uns warken...

...un wi, sünd wi ehr gode Harders?

Se beschummelt ehr Nachbaarn, quält Fruuns un Kinner un ok ehr Veeh, un denn hollt se sik noch för gerecht. Dat is nicht to ännern, seggt se. De Minsch is nu mal so!
Dat interesseert ok keeneen, wenn de een Dag ollen Hahnküken zerhackt warrt, bi lebennigen Liev. Ik kann dat nich begriepen!

Wenn ik na Jerusalem henkaam, denn will ik an de Klaagmuur weenen üm düt Elend. Wat heff ik allens för Not ansehn in mien Leven! Un Jesus seggt dat ok, he warrt mit uns klagen. Dat Maat is vull. Wat denn woll passeern deit?

Söben Daag noch, denn sünd wi in Jerusalem. Wat frei ik mi al!

Noch geiht de Weg över Stock un Steen. Keeneen kann Jesus ophollen. Jerusalem — mien Fööt sünd so meud, aver ik gah mienen Weg —