Sünndag Judica


Ut David Roberts "Dat Hillige Land", 1842-1849

5. Fastensonntag: Jesus weckt Lazarus up.

Een ut Bethanien — Lazarus — weer süük worrn. In dat Dörp leevt Maria mit ehr Süster Martha. Disse Maria ward den Herrn mit Salvööl salven un sien Fööt mit ehr Håår afwischen. De süük Lazarus, dat weer ehr Broder. De Süstern schicken nu to Jesus hen un leeten ehm seggen: 'O Herr, süh doch, dien Fründ is so süük!' As Jesus dat to höörn kreeg, dor spröök he: "Sien Süükdom föhrt nich to 'n Dood, ne, to Gotts Ehr; dörch dat schall Gotts Söhn herrlich maakt warrn." Jesus harr ja doch Martha un ehr Süster un ok Lazarus leev.

As he nu höört harr, dat de süük weer, do bleev he liekers noch twee Daag dor, wo he jüst weer. Nahsten spröök he to de Jünger: "Wi willt man wedder nah Judäa trecken." De Jüngers sään to ehm: "Du Meister, annerletzt wulln de Juden di steinigen. Un nu treckst du dor doch wedder hen?" Dor antert Jesus: "Hett so 'n Dag nich twölf Stünnen? Wenn een bi Dag rümtrecken deit, dennso stött he narms an. He süht ja doch dat Licht vun disse Welt. Treckt avers een bi Nacht rüm, dennso stött he enerwegens an; he hett ja keen Licht dorbi." So spröök he un reed nahsten to jüm: "Uns Fründ Lazarus is toslapen. Man, ik will hentrecken un ehm opwecken." Sien Jünger meinten nu: "Herr, wenn he toslapen is, dennso ward dat sachts beter mit ehm." Jesus harr ja doch vun sienen Doot reedt. Se avers meinten, hei harr vun't Indruseln bi't Slapen spraken. Dor reedte Jesus heel apen un frie to jüm: "Lazarus is doot. Avers wegen juuch freu ik mi, dat ik nich dor west bün. Nu avers wíllt wi to ehm hengahn." Thomas sää to de Mitjünger: "Dennso willt wi ok mit ehm gahn un ok mit ehm starven."

Jesus keem nu hen un fünn rut, Lazarus leeg al veer Daag in't Graff. Bethanien weer ja neeg bi Jerusalem, üm un bi föfftein Stadien af; 1 Stadium is bi 192 m lang, dat sünd denn meist dree Kilometer. So weern en ganz Reeg Juden to Martha un Maria kamen un wulln ehr wegen ehren Brauder trösten. As Martha nu höört, Jesus kümmt, dor güng se ehm in de Mööt; Maria bleev avers to Huus sitten. Martha hööl Jesus dat vör: "O Herr, weerst du hier weest, mien Broder weer nich storven. Man, ik weit ja doch, um wat du Gott bidden deist, dat gifft Gott di." Jesus spröök to ehr: "Dien Broder ward uperstahn!" Nu wedder Martha: "Ja, ik weet, he steiht op bi dat Operstahn an'n Jüngsten Dag." Dor Jesus: "Ik bün doch de Uperstahne un dat Leben. Wokeen an mi glöven deit, de ward leven, ok wenn he starben mutt. Un jedeen, de leevt un an mi glövt, de ward ni nich starben — op ewig nich. Kannst du dat glööben?"

Dor sää se: "Ja, mien Herr, ik bün wiss in 'n Gloven, dat du de Messias büst, Gotts
Söhn, de in de Welt kamen schall."

Johannes-Evangelium, Kapittel 11


Jesus un Lazarus, Vincent Van Gogh

In Leed un Doot is Jesus heel neeg an uns Siet, dat is so für di, so för mi. Leed un Starven höört tosamen. Aver dat blifft nich dorbi: An't Enn vun'n Doot steiht de Osterfreud vun dat Uperstahn. Dat is ok för di güllig, ok för mi. Wenn een dat trecht kriggt, in de Fastentiet dat Starven as een Deil vun sien eigen Leven antonehmen, de kann ok Ostern dat Uperstahn nieg wies warden.

Alle Daag vun de Fastentiet is de Altaar in de Kark verhangt. Dat kann mit een Hungerdauk sien orrer mit swatten Stoff. Jesus geiht dörch sien letzten sworen Daag up disse Ierd. Dor höört sik dat, ehm in Rauh mit sienen Vadder to laten.
De Sünndag ward ok "Swatte Sünndag" nöömt. Swatt is de Farv vun Truur, swatt kann swoormödig maken un di in Ensåmkeit hollen. Jesus fehlt uns!

Un villicht ut disse Grünnen, wieldat de Lüüd ehren Freden mit Leven un Doot slaten hebbt, hangt se Hungerdäuker orrer ok Fastendäuker nöömt vör den Altaar. Dat gröttst un öllst hangt in'n Freiburger Münster.


Freiburger Fastendauk, Foto Thomas Meier/Wikimedia Commons

Mit Wöör ut den 119. Psalm gaht wi in de neegst Week:

Gott, schenk mi all dien Gnaad und all dien Hülp,
as du dat toseggt hest!
Süss heff ik keen Woort frie gegen de Minschen,
de över mi lästern daut.
Dien Woort is mien Troost; dor set ik Tauvertruun up.


Rudi Witzke
10.4.2011


na baven