Passion 2025
Sünndag Invocavit

vun Gertrud Everding

He röppt na mi, dorüm will ik em helpen.

Psalm 91, Vers 15

Gott seggt: ‚He röppt na mi!'

Dat heet doch: He höört op mien Schreen un Beden!
O Gott, mien Vadder in'n Heben, du höörst mi un wullt mi helpen!
Du weetst dat: Uns Eer is en Steed vun grote Bangnis worrn.
Krieg is üm uns rüm, överall fangt dat an to brennen.
Ik kenn dat ut mien Kinnertied. Dat heet: De Dood is överall.
Wenn ik an de velen Doden denk, denn bevert mien Hart.
Hest du, mien Gott, nich seggt, du warrst uns tohöörn — uns helpen?

Gott seggt: ‚He röppt na mi!'

Dat heet doch, he hüürt mien Schreen, un ok op dat Schreen von all de Minschen.
Wat schreet se denn?
Ach du leve Tiet, de meent Gott woll goornich, so as se snacken.
Se hefft em nich mehr op de Reken! Se wüllt von em meist nix mehr weten.
Totaal verbiestert sünd se.
Or stimmt dat denn nich, dat se nich mehr an di denkt, Gott?
Lever starvt se vör Bang, wat allens in uns Welt passeert.
Denn kiekt se in ehr Horoskop, aver dat seggt jem ok nich allens.
Un wo kümmt Gott in so en Leven denn woll to Woort?

Jo, dat is wohr — Gott hett seggt, he will uns helpen —
wenn wi na em roopt!
Aver wokeen röppt denn noch na di, Gott?
Wi Minschen sünd ja sooo klook! Wi weet allens veel beter as du!
Un kiek di üm, wat uns Klook ut de Welt maakt hett!
Besinn di, Minsch! Gott will di helpen!
Gah hen un segg: Vadder in'n Heben, wi hefft sünnigt.

Mien Gott, worüm steihst du nich op uns sleihst de Wahnsinnigen kaputt,
mitsamt ehre Woot un ehr verdreihte Oort?
Worüm lettst du uns in uns Angst alleen?
Meist köönt wi nich mehr richtig lachen.
So veel Bloot!

Un Gott?
Gifft he de Minschen de Afsolutschoon — eenfach so?
Is dat nich en beten licht?
Un denn — na Huus un wieder so — as all de Tied.
O Gott, laat uns begriepen: Dor mutt doch wat anners warrn!

Jesus is na Jerusalem gahn — na Jerusalem — hüüt — düt Johr ok?
Nee, wiss nich, dat geiht nich! Is ja överall Krieg.
Aver Jesus ist anners — ganz anners as de wahnsinnigen Machthaber.
He geiht na Jerusalem! Ok nu. He geiht in uns Harten.
Laat uns man nu al tosamen in uns Harten na Jerusalem gahn — mit Jesus.
Wi hefft woll veel dorbi to bedenken. Ook — un vör allens — över uns…