Himmelfohrt: Wi dröfft glöven

vun Marlou Lessing

Himmelfohrt — dat is doch Kinnergloven! Dat kannst hüüt nüms mehr vertellen, dat Jesus in en Wulk opstegen is... jaaa, utdüden kannst dat: Jesus woor in en Vullkamenheit opnahmen, an de wi Minschen noch nich langen köönt; he woor Deel vun de universelle Macht, de wi "Gott" nöömt... Dat is op jeden Fall en symboolsch Geschehen, as eentlich ja all Wunner, nich? Wi mööt dat inordnen in de "reaale" Welt, denn de domineert uns Leven, un an ehr mööt wi allens anpassen! Mööt wi? Orr sünd wi frie to glöven?

Huch, wat snackt de Marlou nu?! Will se seggen, dat wi eenfach wat an de Realitäät vörbiglöven schallt — etwa dat dat gor keen Klimawannel gifft orr dat Bill Gates Corona erfunnen hett orr dat de Eer en Schiev is? Nee, sowat föhrt ja narms hen un is bloots dösig. De reaale Welt ünnerliggt ehr Gesetten un Logik. Avers wi glöövt an en persöönlichen Gott; un vun em dröfft wi allens höpen, allens an uns Hart nehmen, allens glöven.

Un wi dröfft ok glöven, dat Gott in de ach so reaale Welt ingriepen kann. Wohraftig in-griepen, mit sien egen Hand. Wi hebbt düsse Hand sülven al spöört — faken. Wi spöört ehr in uns Rüch in swore Tieden; op uns Schuller, wenn wi Knööv bruukt; un in uns egen Hand, wenn wi Leitung söökt; un över uns, uns to segnen, alltied. Dat weet wi — dat bruukt wi gor nich glöven, dat hebbt wi beleevt.

Nu is Himmelfohrt. Jesus is an't Enn vun sienen Weg op Eer ankamen — an't Enn vun den ganzen Weg dör düsse wille, schöne, mörderische "reaale" Welt, dör dat Dodenriek un trüch... Un all de Tied hett he wohraftig an Gotts Hand den Puls föhlt, jeden Pulsslag sik to Richt un Leit nahmen. Nu is de Weg to Enn gungen. Un nu reckt sik Gotts Hand na Jesus ut, faat em un treckt em endlich ganz to sik. Reaal? Egaal. Wi dröfft dat glöven.

Schallt wi dat denn ok glöven? In'n Gloven gifft dat keen Schalln un Möten, allens is Geschenk. En Geschenk kannst annehmen orr nich, utpacken orr to Siet packen. Dat is bloots en Angebott. Weest doch eenfach froh, dat ji so en Geschenk kriegt!

Wo groot dat Geschenk vun'n Gloven is, weet wi eerst, wenn wi dör swore Tieden gahn sünd mit dat Geföhl vun Gotts Nehgde. Ünner Gotts Hand kaamt wi unversehrt dör düsse harte "reaale" sichtbore Welt. Man mehr noch: Wi dröfft ok glöven, ja wiss ween, dat denn, wenn de reaale Welt för uns to Enn geiht — dat denn Gott sien Hand ok na uns utreckt, uns to sik to trecken, as he an Himmelfohrt Jesus to sik trocken hett — liekso un mit de lieke Leevde. Gott kann in uns Welt in-griepen, denn de sichtbore Welt höört em liekso to as de unsichtbore, un wi sünd in düsse Welt bloots to Gast för en korte Tied. Wi sünd Wesen ut Gotts Riek, un dorhen kehrt wi trüch. Na Huus.

Wi dröfft glöven, dat wi en Tohuus in'n Himmel hebbt. As Gott sien Kinner. Dat is wohraftig en Kinnergloov. Is dat nich en Geschenk?