Wat för'n Dag is dat west... De Sünn güng unner as'n rodgläunig Appelsien.

As dat dunkel wüür, bröcht de Kööksch dat knusprig braden Lamm to uns in Saal.

Simon harr al Hunger as'n Wolf.  An miene linke Siet seet Judas Iskarioth — en bannig kloken, markwürdig düster-gläunigen Charakter. Sien Snack weer meist: Wenn du en Opdrag hest, denn gifft di Gottvadder ok de Kraft dorto. So harr he bit nu sien Leven meistert. En würklich modigen nadenkern Keerl, de Judas.
Dat he maal lachen kunn — ik glööv, dat weer nich sien Saak.

Dat Lamm weer wunnerboor — wi harrn ja ok al mächtig Hunger. An mien anner Siet seet Andreas.

Ja, ik weet — eentlich harr dor keen eenzig Wief wat bi to söken — aver ik seet door nu maal. Ik maak mi ganz lütt mang de velen Mannslüüd — eentlich wüür ik goor nich dor — un denn sleek ik mi ruut in de Köök.

Da sä de ool Magd to mi, dat Judas noch to Middag bi'n Tempel west weer. Se harr höört, wat he seggen dä, "Düsse Jesus is de Messias. Een Woort von em — un Gottvadder schickt teihndusend Engel!" De Lüü harrn sik dat vertellt.

De Hogenpreester harr vull Spiet lacht. "Dat warrt wi beleven!", meen he.  Se musst denn gau achtern Vörhang verswinnen, dat se ehr nich sehn. Mann, dat wüür nix as Arger geven — en Wief in de Neegde von'n Tempel — nee!

As de Rest von dat Lamm in de Köök keem, weer dat noch rieklich noog, üm richtig satt to warrn. Kenn ik se denn wirklich, de Schölers von Jesus? Nee — ik mutt Afstand hollen. Mannslüü sünd en Saak för sik.

Ik weer nu doch bang worrn. Wat weer hier ingang? Ik wull noch beten an de Luft gahn. Jesus weer ok mit sien Frünnen na buten. Dat weer so still hier in den scheunen Goorn Getsemane. Ik sett mi op en Boomstamm un drööm vör mi hen.

Mitünner grummelt dat von Jerusalem her 'n beten. Gifft dat'n Gewitter? Ik kiek mi Jerusalem an, de wunnerbore Stadt dor baben. Nee, dat is de Bramfelder Chaussee in Hamborg mit ehrn Larm! Sitt ik nu op mien Balkon — oder in Gethsemane?

Poor junge Lüü kemen vörbi. Se singt un trallaat as dull. Jo, dat is doch de Karl-Heinz, den kenn ik goot. De singt meist as'n Opernsänger, wenn he duun is.

Wat is dat blots för ne Welt — de een weent, de anner juchheit, un in de Kark singt se hüüt Dodenleder.

Wat is dat? Drööm ik? Dor is doch Jesus mit siene Frünnen. En lütten Trupp Minschen kümmt den Weg rünner. Ganz veel Minschen — se loopt op Jesus to — se seht nich fründlich ut. Wüllt se em wat andoon? Bloots dat nich! Jesus, ik mutt di helpen!

Op eenmal bün ik mittenmang. Ik fall em um Hals — un dor is nix mehr.

Ik bün alleen. Nu weet ik dat — Gotts Plaan lett sik nich verännern. He geiht sienen Weg.