Höpen

Andacht in Grönau, hollen an'n 23. Juli 2006 vun Henning Tappe

In uns Tiet warrt veel vun Hoffnung — vun Höpen — snackt un schreven. Meist is nix dor achter. In uns Bibel warrt disse Begriff veelmals bruukt. För mi is dat en Teken, dat dat Höpen för de Minschen nich ahn Mucken is.
Man dat steiht fast: Dat Höpen hört to de Minschen, so as dat Water in de Beek.

En Fründ vun mi hett mi mal vertellt: He weer lange Johren in sowjetisch Gefangenschap. Wenn dor een vun sien Kameraden ünner de schrecklichen Bedingungen in't Lager sien Höpen op de Heimkehr verloren harr, denn harr he sik sülven upgeven und müss korte Tiet later den Löpel afgeven.

Wat seggt mi dat? Höpen is nich en Droom vun dat, wat eenmal kamen schall. Höpen is keen Aftöven und Luurn up en beter Tokunft. Schall uns Höpen dörchhollen, denn mütt wi aktiv mitmaken und nich denken: dat warrt schon. So kaamt wi nich an dat Teel.

Wi all weet: So as en Beek nich jümmers vull Water is — wat Wunner bi disse Hitten! —, so is dat ok mit uns Höpen. Mal sünd wi vull bet an de Kehl, dat wi nich anners köönt as singen. Mal is uns Höpen sied as in en Dürretiet. Mutt dat jümmers so wesen?

För dat Höpen is na mien Meen wichtig:

1. Dor mutt en Born wesen, en Quell, ut de uns Höpen spiest warrt.
2. Wi mütt allens doon, dat Water an't Lopen to hollen, üm in't Bild to
   blieven.
3. Wi mütt dor up vertruun, dat de Beek dat Water to de Mündung bringt.

Ik will versöken, dat an en Bispill klor to maken: Dat gifft en ganze Reeg vun Lüüd, de vun en Week to de anner up dat grote Lottoglück höpen doot. Und an jeedeen Sünndagavend platzt ehr Höpen as so'n Luftballon.
Wat is denn de Born vun ehr Höpen? Lust an't Speel? Up en poor Euro sien Höpen setten un denn dor up luurn, wat för en Hupen Geld up dat Konto flütt? Is dat de Born, de uns Höpen stark maakt? Und wenn dor een gewinnen deit, kann he sik dormit Freden in de Familie un Fründschap köpen?

Wi as Christenlüüd hebbt en anner Born för uns Höpen. Wi sünd döfft worrn. Dat Water, dat uns över den Kopp gaten is, dat is en Teken dorför, dat uns Höpen mitreten warrt in dat grote Meer vun Gott sien Leevde, de he uns dörch Jesus wiest hett. Nich vergeten, wi sünd nich blots Gott sien Geschöpfen, wi sünd Minschen, de Gott bi Namen ropen hett, de he kennt und de he leev hett, so as Vader und Mutter ehr Kinner. He hett uns dat Höpen inplant, dat he dörch Jesus mit uns is alle Daag vun uns Leven bet an dat End vun disse Welt un dat Kamen vun sien Riek. Dor kannst di jümmers nieg up utrichten: Gott is vör di und höllt di fast, dat du in diss verdreihte Welt nich biester geihst.

Dat is goot, dat du mit dien Höpen nich alleen dorsteihst. Dat is doch dat Besünnere hier in Lüttengrönau. Wi kaamt her und gaht na Huus in dat Weten: Hier sünd Lüüd mit datsülve Höpen und desülven Fragen und männichmal ok Twiefel. Dat is doch schön, dat wi uns na de Andacht to en Tass Koffie tohoop setten doot.

Un toletzt schüllt wi nich vergeten:

De lütt Beek vun uns Höpen kann ok helpen, dat anner Minschen, de uns in de Mööt kaamt, wedder frisch warrt un nieget Höpen findt.

Ik wünsch uns, dat de Beek vun uns Höpen alltiets vull blifft.

Amen.