Güllen Hoochtied Hoochtiedspredigt, hollen an'n 15. Juli 2008 vun Pastor i. R. Henning Tappe |
||
|
Wat för en Dag! 50 Johr sünd dat nu al her, dat Ji truut worrn sünd. ½ Johrhunnert! Dor kümmt de Dank as so'n Born ut dat Hart. Ji hebbt in de verleden Weken seker versöcht, Juuch an disse velen Johren to erinnern. Mi sülven is dat swoor fullen, mi an allens in de 50 Johr vun mien Ehe nipp und nau to erinnern. Is ok goot so, dat wi de Schatten vun de vergahn Tiet nich mehr so scharp seht! Ik denk hüüt ok an de Minschen, de vör 50 Johren mit Juuch fiert hebbt und de nu nich mehr dor sünd. Se harrn för Juuch Lebensweg en groot Bedüden. Gott wees Dank, dat dat noch enen Broder gifft, ok Vettern und Kusinen, de betügen köönt, dat Ji en Poor worrn sünd. Und hüüt köönt wi seggen: Disse beiden hebbt sik as Ehepoor allerbest utwiest. Ji Beiden hebbt dorto bidragen, dat hüüt vele Minschen mit Juuch up den Weg sünd: Dree Kinner mit ehr Partners und de Enkel, de all nich wiet weg sünd. Und dann de velen Frünnnen un Fründinnen. Ji Beiden hebbt en wunnerbor Gaav, dat Ji Minschen anspreken köönt, mit Woort und Schrift. Und Ji hebbt wat to seggen! Dat hett mi dorvun övertüügt, dat de Plattdüütsche Volksgill för mi dat Richtige weer, as ik na Lübeck trüchkamen weer. Dat heff ik Juuch Beiden to danken. So en goot Tosamenarbeit vun Ehelüüd, de ik dor sehn heff, gifft dat in uns Tiet nich mehr so veel. Un Heiner, Du hest veel Spaß, uns plattdüütsche Spraak lebennig to hollen. Ik denk u.a. an Dienen Plattdüütsch-Ünnerricht in de Volkshochschool, an Dien Plattdüütsch-Führungen dörch Lübeck und Diene vigelienschen Bidrääg in de LN. In dat Internet, bi Plattpartu.de, hebbt Ji Juuch Beid as Spezialisten utwiest, jedereen up sien Rebeet, Heiner för de Steen, de uns Stadtbild utmaaakt, und Anke för all de schönen Blomen un Krüder, de Gott uns in de Natur schenkt hett. Ji Beiden hebbt in de velen Johren jümmers wedder nie Erfohungen
mit'nanner maakt, de Juuch jümmers mehr verbunnen hebbt. Toletzt:
Wo schöön dat is, in't Öller noch för'nanner dor
sien und jedeen nien Morgen dorför danken to können. In't
Öller warrt de Leev an'n mehrsten rutfördert, meen ik. Un
jüst so hett ok Anke dat mal seggt. Hüüt warrt veel vun Leevde snackt und sungen, ok in uns Kark. "Wir haben uns alle lieb, piep, piep!" Wenn dat so eenfach weer, denn sehg dat in uns Land un Hüüs anners ut. De Leevde flüggt uns nich an as en Mööv und suust denn wedder af, wenn se Lust hett, nee, se is deep mit uns irdisch Bedingen verknüpft. De Prophet Micha hett dat mal so seggt:
Dat,
leve Gemeende, sünd de Vörutsetten för de Leevde. Leevde
hett duernd Funkverbinnung mit Gott sienen Willen, so as Jesus dat
vörleevt hett. Und wi hebbt doröver snackt: Dat is Juuch Anliegen, dat de tokamen Generationen ok dorvun weten, dat dat en Instanz gifft, an de uns Leevde to'nanner Maat nehmen mütt: Dat is Gott sien Willen und Leevde, de he uns in Jesus wiest hett. Wi wüllt Gott bitten, dat he mit sien Gnaad Juuch hölpt, in de tokamen Johren in de letzt Lebensphase, as man hüüt seggt de Unbillen vun dat Öller gemeensam to drägen un den Blick för dat Schöne vun't Leven jümmers nie to entdecken. Amen. Gebeet Amen. Ehesegen Amen. Segen för de Gemeende Amen. Biller: Gerd Altmann/Pixelio
15.3.2009
|