Brücken

Andacht in Grönau, hollen an'n 13.7.2008 vun Pastor i. R. Henning Tappe

Jesus seggt:
Ik bün de Weg, de Wohrheit und dat Leven!

Keeneen kümmt to den Vadder as blots dörch mi!

Leve Gemeende,

över de Brücken in Lübeck warrt jümmers wedder schreven un snackt. Toeest över de Herrenbrüch, nu is se afreten und dörch enen Tunnel ersett. De armen Lübecker güntsiet de Trav mööt nu Maut betahlen, wenn se to Stadt wüllt. Nich to glöven! –

Herrenbrücke, Bild: Wikimedia Commons

Denn keem de lütt Travebrüch an de Reeg, denn de Warburgbrüch, de Meierbrüch und toletzt de Marienbrüch.

Marienbrücke. Foto: jphintze/Flickr

Mi sünd bi disse Meldungen en poor Dinge dörch den Kopp gahn – hier is een dorvun:

Ik harr in de verleden Johren vergeten, wo vele Brücken Lübeck hett und vör allen Dingen: Wat vör en wichtig Funktion de Brücken hebbt för dat Tosamenleben vun Minschen. Dat gellt nich blots för en Stadt mit veel Water, so as bi uns, orrer in Hamburg orrer in London. Kannst ok an de Oderbrüch bi Frankfurt orrer an de Rheinbrücken denken, Brücken verbindt Völker!!!

Vele Hannen warrt en Brüch. Pixelio, Foto Stefan Hofschlaeger

Ja, Brücken sünd „lebensnotwendig“ — un gode Brückenbuur ok. Dat mütt nich jümmers studeerte Lüüd wesen. Man dat mööt Minschen sien, de en Vörutsetten mitbringt: Se mööt nich blots an sik denken, nee, se bruukt en Blick un Hart för anner Minschen, un se mütt de ehre Bedürfnisse un Wünsche kennen.

Brückenbuur köönt wi all wesen,

• as Naver mit fründlich Gröten, “kumm mal bitte röver“,
• as Kolleg to Kolleg, “kann ik di bi dat nie PC-Programm helpen?“,
• as öller Minsch to de jungen Lüüd mit praktisch Hölp...

To’n Brückenbuun warrt Material bruukt. Wenn de Zementmischung nix döcht, denn warrt dat nix.

Grote un lütte Hand. Pixelio, Foto Lucie Kärcher

Wi Christenlüüd bruukt ok godes Material, wenn wi Brücken buun wüllt von Minsch to Minsch. Un dor hebbt wi dat allerbest Material, wat dat gifft. Wi hebbt Gott sien Woort in de Bibel, un wi hebbt de Kraft dörch den Hilligen Geist dit Bu-Material ok antowennen.

Dat sall nu nich heten, dat wi uns’ Mitminschen mit Bibelwöör besmieten süllt. Man, wenn wi dat in Jesus sien Oort und Doon maakt un uns vun Gott sien Leevde dat Leit geven laat, denn köönt ok wi Brücken buun. Nich vergeten! Gott sulven hett ja toeerst dörch Jesus en Brüch to uns — sien Geschöpfen — slaan. Und dat deit he noch hüüt! So leev hett Gott de Welt, dat he Jesus insett hett, üm uns Minschen minschlich — swesterlich un bröderlich — to maken.

Brücke in der wilden Schlucht vun Karl Blechen

Dor fallt mi de Geschicht vun den Füürwehrhauptmann in. Is al lang her. En Hochhuus in New York brenn. De Füürwehr harr de Leddern utföhrt. Dree Minschen stünnen baben up’t Dack un schriegen. De Ledder weer to kort, se rünnertohalen. Een-un-enhalf Meter to kort! De Füürwehrhauptmann sehg dat, klatter baben up de letzte Spross und leet sik mit sien utreckt Arms up de Huuskant fallen un sä to de dree Minschen: „Rutsch över mienen Rüch dal! – Gau!“ Se deen dat — un weern reddt. De Füürwehrhauptmann aver — de en lebennig Brüch west weer — de kunn sik nich mehr hollen, he full dal.

Dat weet wi nu: Brückenbuun is düür — Jesus hett dat sien Leben kost. Un: Brückenbuun is swoor. Dor kann veel maleuren. Man, dat is nu eenmal de Updrag för de Christenlüüd in de Welt. Dormit heff ik mi as Pastor affmöht. Dat is mi nich jümmers gelungen. Ik heff denn en Utbillen as Eheberater maakt, üm beter en Brüch twischen twee Minschen buun to können. Un liekers is mi dat männichmal nich glückt.

Mien Pastorkolleg dee sik swoor mit de velen Konfirmanden, de Anfang de 1950er Johren in St. Markus weern. He sä:

“Ik heff se eenfach leev, denn schaff ik dat ok!“

Bild: Wikimedia Commons

Ik meen, he hett Recht hatt, de Leevde is de Ünnerbuu för de Brüch. Is de dor, denn is schon en Basis för en Hören up den Annern dor. Jesus hett sik ok nich schuut, mit frömde Minschen to snacken.

Ik meen, Jesus hett to sien Tiet keen Brücken kennt. Dat Woort „Brüch“ is in de Bibel nich to finnen. Wat heff ik maakt? En Andacht ahn Bibelwoort? Man wenn Jesus bi Johannes seggt: “Ik bün de Weg, de Wohrheit und dat Leven! Keeneen kümmt to den Vadder as blots dörch mi!“, denn hett he dormit sien Brückenfunktion mit beschreven. Nu man los, ji Brückenbuurn!

Amen.