Dree in Een Andacht in Grönau, hollen vun Joachim Siemers |
||
![]() |
![]() |
|
"Wo riek
is he! He maakt ja allens mööglich! Wat he sik vörnahmen harr,
Gifft dat ok man enen, de Gott
to Hülp kamen is Ach, ut sien Hand kümmt allens, |
Leve Frünnen, al siet de Tiet vun de eersten Christengemeenden spreken un schrieven uns' Vöröllern vun Gott as "Vadder, Söhn un Hillig Geist". Wat wullen un wüllt de Christen dormit seggen un bekennen? Wie beedt doch nich to dree Götter orrer dree Personen. Nee,
wi meent dormit blots den enen Gott, den keeneen begriepen un mit
sienen Verstand un Klook faten kann; de sik avers nich to schaad un
to hillig weer, uns Minschen siene grote Leev to betügen, siene
Leev, as de Gott un Schöpfer, de uns dat Leven schenkt hett,
ja, de överhaupt un överall Leven will, un dat för
all Minschen, in uns' Stadt, in uns' Land, överall up de Eer
un seker ok in dat Universum, in Welten, de wi nich orrer noch nicht
kennt. He is so betüügt uns de Bibel un de Apostel Paulus
de Gott, vör den siene Herrlichkeit de Minsch heel lütt
is. De Minsch müß vergahn, wenn Gott em nich jümmer
wedder uprichten orrer Levensmoot tospreken dee. Jesus is uns' Broder worrn un hett in sien Starven un Uperstahn wiest,
wat Gott sien Willen mit siene Schöpfung un mit siene Minschen
is: Un dat wi dat jüst so glöven un em totruun köönt,
dorto will he uns Moot un Toversicht schenken, dat wi ok dörchhollen
köönt un nich mööd warrt orrer gor vertwiefeln,
un dat wi ok anner Minschen Trost, Höpen un Leev wiedergeven.
Dat, so bekennt de Christen, kümmt ok alleen vun Gott, vun sienen
"Hilligen Geist". Dat geiht ok nich doröver, wat orrer wokeen Gott is. Ik heff männichmal Minschen fragen höört, wenn se en groot Unheil drapen harr, orrer wenn wi an de velen Kriege un Katastrophen denken: "Wenn dat Gott geven deit, woso kann he dat allens tolaten?" En Christ hett dor mal up Antwort geven: "Siet Dusende vun Johren gifft dat Seep, un liekers gifft dat noch schietige Lüüd."
Mag dat ok noch so leeg, so düüster un biester bi uns Minschen
un in de Welt utsehen, wat Gott sien Willen is, wiest
he uns as de Schöpfer vun't Leven. Wi sullen versöken, in uns' Seggen un Doon mit Gott sienen Willen
to leven. Amen |