Wees fief Minuten still
15. September


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Wo faken mutt ik denn mien Broder vergeven?

Matthäus 18, 21

Ja, da muchen wi nu geern en Liste över föhren un na een Week mit'n inschreven Breef künnigmaken: "Ik heff di söven Maal vergeven. Nu is Sluss!"

To Jesus keem mal een un fröög so: Wo faken? Langt sövenmaal? Un Jesus anter: Söventig mal söven Maal. — Dormit will Jesus keen faste Tall nömen, sünnern jüst de faste Tall utstrieken. Nich reken, nich nareken, wo faken een vergeven hett! Nich Listen föhren, wat een Godes daan hett! De rechte Hand nich mitkriegen laten, wat de linke deit!

Un jümmers, wenn wi de Kuraasch verleert un seggt: "Nu is avers Sluss!", denn schall uns düt infalln: Wat schulln wi denn doon, wenn Gott mal sä: "Nu is avers Sluss mit ju!"? Denn sien Lust is dat, heil to maken, to stilln, to tröösten, Freud un Segen to spenden un uns Seelen as en Fründ tomööt to kamen. Un weer dat nich sien Lust, dennso wöörn wi vergahn in uns Elend. Denn Dag för Dag leevt wi vun sien Vergeven.

Also haalt op mit dat Registreern! Wo faken schallt wi vergeven? Nich telln! Vergeevt een den annern sien Sünnen!

O Herr Christ, deck uns Sünnen to, fach an de Leevde lichterloh, dat wi mit Lust doot an uns Neegst, as du, Gotts Söhn, dat an uns dääst.

Na Nikolaus Hermann


21.9.2014


na baven