Wees
fief Minuten still Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen |
Dorüm hett Gott em ok ganz hooch stellt, un he hett em enen Namen schenkt, mit den sik keen Naam meten kann. Philipper 2, 9 In'n Grund weer dat keen Befördern. He nehm den Platz in, den he al vörher harr. He weer ünner uns. Ja, disse Eerd hett em Harbarg geven. As sien Tiet üm weer (wi weet, wo de to End güng), dor is he vun de Eerd gahn vör de Ogen vun siene Lüüd: as de Lebennige. Nich as wi, de wi starven, wenn wi vun de Erd gaht. He güng levig dorvun. Dat Gott em ganz hooch stell, dat harr sienen bestimmten Grund. Sünndaags
bekennt wi dat. In 't Glovensbekenntnis kümmt 't vör: He
sitt an de rechte Siet vun Gott. Dorüm is Himmelfohrt en so 'n fröhlich Fest, denn wi kaamt
wohraftig baven vör. Wi sünd al in de List. Wi bruukt blots
noch hengahn, un he sülms nimmt uns in'n Empfang. Nu laavt man Gott, de Weg is praat, Na Johannes Zwick |
To'n Anhören hier klicken: Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt. 16.5.2010
|