Wees
fief Minuten still Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen |
Un se setten sik dal, un dat güng vergnöögt her. Lukas 15, 24 As de verloren Söhn na Huus kamen weer, dor füng de Freud eerst an. Wenn wi na Huus kaamt, fangt de Freud ok an. Se fangt eerst an. Se warrt mit de Tiet mehr. Bet wi in'n Himmel blots noch een Loffleed na't anner anstimmt. Hett de Freud bi uns al anfungen, orrer markt man nix dorvun? Sünd wi nu wat vergnöögter worrn? Wat froher? Nich,
dat wi nu jümmers mit en Lächeln dörch de Gegend loopt.
So'n Minschen sünd nich uttohollen, de meent, se mütt dat
Freuen an'n christlichen Globen dordörch utdrücken, dat
se jümmers lächelt. Oft verlangt se dat dorto vun anner
Minschen ok. Wat ok jümmers un wo ok jümmers: Sünd wi anfungen,
vergnöögt to sien? In di is Freud, Herr; Johann Lindemann |
To'n Anhören hier klicken: Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt. 15.7.2008
|