Wees fief Minuten still
22. Juli


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen

Haalt gau den besten Rock! Steek em enen Ring an den Finger un treckt em Schoh över de Fööt!

Lukas 15, 22

En indrücklich Beleven ut de Jugend:
Wi weer mit 60 Lüüd up Fohrt. In't Dörp weer klaut worrn. Dat kunn blots en vun uns west sien. In'n Verdacht weern wi all. En swoor Belasten för uns. De, de dat Seggen harr, sä: "Wokeen dat west is, de mell sik bet hüüt avend Klock 9°° bi mi."
Annern Morgen geev he bekannt: "Hans is gistern avend fiev Minuten vör negen bi mi ankamen. Wi hebbt Gott tohoop üm Vergeven beden. As Teken, dat ik em vergeven heff, sall he vun nu an mien Adjutant sien."

Nix anners passeer in de Geschicht vun Lukas 15. De verloren Söhn harr sien Arvdeel verdaan. He keem as armselig Struntje na Huus. Sien Vadder maakt em to sienen Prokuristen, denn de Siegelring an sienen Finger hett maakt, dat he för sienen Vadder teken — ünnerschrieven — kunn.

Wi warrt vun Gott ermächtigt. Gistern weern wi Frömde, hüüt aver sünd wi Kinner. Gistern weern wi Struntjes, hüüt hebbt wi Vullmacht, dat wi hanneln köönt, as hannel he — dat wi snacken köönt, as reed he. Gott lett uns nich "entgelten" — goot maken —, wat wi daan hebbt, wat achter uns liggt. He rekent uns nix an. He vergitt total un höllt to uns, so, as weern wi jümmers bi em bleven. So wiet geiht Gott sien Barmhartigkeit.

Wat för en Herr, wat för en Herr!
Em to denen, wat för en Stahfast!

K.B.Garve


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.


15.7.2008


na baven