Wees
fief Minuten still Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen |
Un dat duur gor nich lang, dor pack de jüngst Söhn
allens, wat he harr, tosamen un güng up de Reis, wiet weg in
en frömdes Land. Lukas 15, 13 Ja, de Söhn in dat Glieknis vun'n verloren Söhn weer konsequent. Dat mütt man em laten. He güng nich in enen Naver-Ort. He hett Distanz schafft: He güng "wiet weg in en frömdes Land"! Wokeen vun Gott nix weten will, hangt ok de christlich Biller vun
de Wand, argert sik över jeedeen Glockenton un stellt dat Radio
af, wenn Orgelmusik to höörn is. Sind wir konsequent? Dat kann würklich keen seggen, dat em vun Gott Gewalt andaan worrn is. Gott will kene Marionetten, Gott leggt nüms an de Keed. Dor kann jeedeen wiet weg in en frömdes Land trecken. Man jüst dit dat man dat doon kann lett de eerst
Fraag updükern: Segg nich: Ik heff't to dull dreven, Wenn du dat nu man ehrlich meenst He helpt, wenn anners nix mehr helpen kann, Leopold Franz Friedrich Lehr |
To'n Anhören hier klicken: Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt. 15.7.2008
|