Wees fief Minuten still
27. Januar


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Maak du mi heil, Herr, dennso warr ik heil.

Jeremia 17, 14

To en unbekannten Dokter geihst ni geern. Man op en gode Empfehlen, denn ja. Wenn anner Minschen gode Künn hebbt, vertruut wi dor geern op, un wi winnt Moot un Tovertruun, dat düsse Dokter, den sin Heilmethood bi anner so good anslaan hett, ok uns kureern kann. So hett sik Gott sin Heilkraft rümmerspraken. Een seggt dat den annern to: He maakt heil. He nimmt en Süük vun us, de anners den Dood bringen wöör. He will us en Medizin geven, de us na't Leven dörhelpt. Wokeen vun düsse Medizin leevt, den geiht dat allerbest, wenn he ok in't Spital liggen deit. Wokeen düsse Medizin nimmt, nimmt Ewigkeit vörweg in düsse Tied: Se drifft de Nacht weg dör ehr Kraft. Dat is allerwegens künnig woorn. Un jedereen snackt hooch vun dat, wat düsse Dokter an em daan hett. — Wat maakt wi, dat düsse Dokter wieder bekannt warrt? Sünd wi so sülvstsüchtig, dat wi anner Lü dat Heilwarrn nich günnen doot? Wi schulln noch veel mehr vun em snacken.

Wi hebbt en Dokter kregen,
de sülven is dat Leven:
Christus, de för us starvt
un us dat Heil verarvt.

Na Ludwig Helmbold


1.2.2009


na baven