Wees fief Minuten still
28. Februar


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Ji köönt nich togliek den Herrn sik Kelk drinken un den Düvel sin Kelk!

1.Korinther 10, 21

De hebbt tominnst noch an den Düvel glöövt! In Korinth hebbt se düssen Satz nau verstahn. De harrn in ehr greeksche Religion Gemeenschapseten, bi dat Opperfleesch för de Götzen tosamen opeten woor, dat de Lü, de dat eten dään, mit de Götzen Gemeenschap kregen.

Dat gifft Gemeenschap mit Götzen!
Dat gifft Gemeenschap mit den Düvel!

Dat steiht al in de Bibel. Un dorüm is dat wohr. Wokeen dat nich de Bibel afnehmen will, sünnern bloots Goethe, de schall "Faust" lesen. Dorbi mööt wi ja eentlich de Bibel al Recht geven, wenn wi us bloots ehrlich fraagt: Wokeen höört wi denn to? Mit wokeen wüllt wi op keen Fall breken? Welk Minschen köönt wi nich vergeten? Welk Gedankens köönt wi nich afschüddeln? Welk Plaans hollt us fast?

Al düsse Wöör — tohöörn, nich breken, nich afschüddeln könen, fastholln — wiest, dat wi beherrscht warrt.

Wokeen sin Kelk drinkt wi? Vun wokeen leevt wi?

De Lü vun Korinth hebbt nich breken wüllt. Se hebbt wohl togriepen wüllt mit de rechte Hand na Christus sin Bott, avers mit de linke Hand wulln se nix opgeven.

Wat wüllt wi? De Gemeenschap mit den een slütt de gemeensame Saak mit den annern ut. Dat geiht nich sünner en Entweder — Oder.

O Gott, giff, dat ik eendüdig leven do!


28.2.2010


na baven