Wees fief Minuten still
3. Februar


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen

Dor sä Jesus:
"Laat doch de Kinner in Ruh un hollt ehr nich trüch! Laat ehr herkamen! Denn disse Slag höört dat Himmelriek to."

Matthäus 19, 14
Plattdüütsch na Johannes Jessen

Wokeen de Jugend hett, de hett de Tokunft. He aver hett de Jugend nich nödig, üm Tokunft to hebben. He hett Tokunft. Dorüm vergewaltigt Christus nich de Ollen un ok nich de Jungen.

Mit sien majestätisch Wort: "Laat doch de Kinner herkamen to mi!" snackt he vun de groot Garantie för sien Tokunft un för de Tokunft vun de Kinner.
He hett de Tokunft. Dorüm kann he ropen: "Laat doch de Jugend herkamen to mi!" Man blots, de Jugend kümmt nich. Dor kümmt blots en lierlütt Deel. Een kunn meist denken, Jesus harr seggt: "Gaht! Haut af! Ik will juuch nich hebben!"

Wo kann dat an liggen, dat de, de Tokunft hett, de ganze Jugend aver nich? Villicht, wiel de Minsch al vun lütt Baby af an nich den Weg up Gott to, sünnern vun Gott weg löppt. Wi kaamt as Gottlose up de Welt.

Man wiel he uns nich dwingt, wiel he nicht drängt, wiel he keen Bedingungen stellt, wiel he blots seggt: "Kaamt, denn ik heff de Tokunft: Ik heff de Tokunft ok ahn juuch, würklich, ok ahn juuch" — dorüm laat uns na em hengahn. Denn he is de Eerst un de Letzt, he is de, de dor weer un de dor kümmt. Wokeen up sien Siet is, de dörv marken, dat sien egen Vergangenheit, Gegenwart un Tokunft eng verknüppt is mit de Vergangenheit vun Jesus, un ok mit siene Gegenwart un Tokunft. Wat kann uns dor schon passeern?

Laat mi dien sien un blieven,
du truue Gott un Herr.
Nix sall mi vun di drieven,
dien Wort is rechte Lehr.
Dor laat mi fast in warden,
woans mi dat hier geiht;
so dank ik di vun Harten
un in de Ewigkeit.

Nikolaus Selnecker
Plattdüütsch Heinrich Hansen


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.


13.2.2011


na baven