Wees
fief Minuten still Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen |
Dor sä Jesus: Matthäus 19, 14 Wokeen de Jugend hett, de hett de Tokunft. He aver hett de Jugend nich nödig, üm Tokunft to hebben. He hett Tokunft. Dorüm vergewaltigt Christus nich de Ollen un ok nich de Jungen. Mit sien majestätisch Wort: "Laat doch de Kinner herkamen
to mi!" snackt he vun de groot Garantie för sien Tokunft
un för de Tokunft vun de Kinner. Wo kann dat an liggen, dat de, de Tokunft hett, de ganze Jugend aver nich? Villicht, wiel de Minsch al vun lütt Baby af an nich den Weg up Gott to, sünnern vun Gott weg löppt. Wi kaamt as Gottlose up de Welt. Man wiel he uns nich dwingt, wiel he nicht drängt, wiel he keen
Bedingungen stellt, wiel he blots seggt: "Kaamt, denn ik heff
de Tokunft: Ik heff de Tokunft ok ahn juuch, würklich, ok ahn
juuch" dorüm laat uns na em hengahn. Denn he is de
Eerst un de Letzt, he is de, de dor weer un de dor kümmt. Wokeen
up sien Siet is, de dörv marken, dat sien egen Vergangenheit,
Gegenwart un Tokunft eng verknüppt is mit de Vergangenheit vun
Jesus, un ok mit siene Gegenwart un Tokunft. Wat kann uns dor schon
passeern? Laat mi dien sien un blieven, Nikolaus Selnecker |
To'n Anhören hier klicken: Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt. 13.2.2011
|