Wees
fief Minuten still Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing |
Mien Ogen kiekt na de Truen in't Land, de schallt bi mi wahnen. Psalm 101, 6 Gott söcht ünner Millioonen na de wenigen, de tru to em staht. Em! Dat dat man kloor is: De bekannte Sprook "De Tru steiht eerstan in Heven un op Eerd", de meent nich den truen Breefmarkensammler, de keen Marke verpasst; ok nich den truen Kollegen, den sien Andenken wi in Ehren hollt; ok nich den Suldaten, de sien Leven för sien Land lett. Gotts Ogen kiekt na de Truen in't Land, de op sien Tru mit Tru antern doot de Gott Tru üm Tru hollen doot. Sünd wi tru? Sünd wi Gott tru? Gotts Ogen kiekt na de Truen. Nich uns Ogen. Wenn wi vun uns Ogen snacken dään, güng dat nu üm den Schedensprozess. Denn bi uns Minschen is dat ja begäng, dat op Trulosigkeit Scheden un Schandaal folgt. Gott hett sien Schedensprozess avers al achter sik. In'n gröttsten Schandaal vun'e Weltgeschicht, schehn op Golgatha, möök he den eenzigen Truen, sienen Söhn, den Perzess; he hett sik vun em scheden un för uns Trulose entscheden. Vun uns Ogen is nich de Reed. Vun Gotts Ogen is de Reed. He folgt uns bet in uns Trulosigkeiten, dat he uns in de Tru heimhalen kann. Bi Gott sammelt sik mennig Trulose. Dat is de christliche Gemeen! Allens Lü, de vun em tru maakt woorn un nu bi em wahnen dröfft. O Gott, woans heff ik denn dien Tru verdeent? Laat mi tru bi di blieven, ok hüüt. Dat is ja so licht, wieldat wi bi di wahnen dröfft. Holl mi bi di. |
17.8.2014
|