Wees fief Minuten still
5. August


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

He hett ehr mit sien Reed vun'n Herrn afdreven.

Jeremia 29, 32

En grugelig Woort! Dat gifft Minschen, de bringt anner Lü vun Gott af un stehlt se em weg. Dat bruukt nich jümmers falsche Propheten ween, dat bruukt ok keen Bövelsten orr Ministers ween; wi köönt dat sülven. Jüst so: Dat kunn opletzt ok dat Fazit vun uns Leven ween: "He hett sien Broder vun Gott afdreven." Hebbt wi anner Minschen den Weg an Gott vörbi wiest? Dat passeert al mit de Aart, woans wi snackt un hannelt, kööpt un verkööpt, arbeidt un uns Fieravend bruukt, woans wi in uns Familie leevt un woans wi uns Lü behannelt. In allens kannst anner Lü vun Gott afwennen. Man de Snackerie is dat leegste dorbi. Al uns Aart, över Gott to snacken un sien Naam rünnertotrecken: "Och Gott, och Gott!" un "Ach Gottchen", dat wiest anner Lü al, dat wi dat apenbor gor nich so eernst meent mit Gott. Un de Lü sluut ganz logisch dorut, dat Gott ok för ehr nich ganz eernst to nehmen is.

Wo steiht dat also dormit? Gifft dat Lü, de wi Gott wegstahlen hebbt? Een langt för en gresig Reken. Man villicht hebbt wi en lange List. Denn blifft nix na, as de Naams Gott vörtoleggen.

Herr, haal du de wedder, de ik verdreven heff; gah ehr na, heff Barmen mit ehr. Un laat ok mi nich vör de Hunnen gahn!


8.8.2014


na baven