Wees fief Minuten still
12. April


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen

Nu aver is se för uns künnig worrn dordörch, dat uns Heiland Christus Jesus nu to uns kamen is. He hett den Dood de Gewalt nahmen un en Leven an 't Licht bröcht, dat nienich vergeiht. Un dat allens dörch dat Evangelium!

2.Timotheus 1, 10, na Johannes Jessen

He hett den Dood de Gewalt nahmen — dat weer nich eenfach. Dat güng nich blots mit so 'n Handbewegen. Ok nich mit Hinterlist. Fronten stünnen sik gegenöver. Up de een Siet dat Leven, up de anner Siet de Dood. Bloot is flaten. Bloot vun Gotts Söhn. Dorüm stünn dat Siegen ok fast: He hett den Dood de Gewalt nahmen.

Dokters mütt ok jümmers gegen den Dood angahn. Man se överwindt em nich. Se schuuvt em blots wieder rut. Christus weer keen Dokter. He zuck nich mit de Achseln, as he vör de letzt Macht stünn. He greep an un gewinn: " ...an'n drütten Dag wedder upstahn vun 'n Dood." Sien Siegen gell uns alltohoop.

Nochmal: Dat weer gor nich eenfach. De Dood hett en swoor Gewicht. Wokeen de Waagschaal vun den Dood heven wull, de kunn keen Minsch sien. Gott sülven müss dat doon. Gott is Minsch worrn. He is up de Welt kamen, so as wi up de Welt kaamt, un he is storven as wi. Aver he pedd den Dood ünner de Fööt un reep: "Ik leev! Ji süllt ok leven!"

Leven wi würklich? Weet wi bestimmt, dat he ok unsen Dood de Macht nahmen hett?
Wi dörvt dat weten. Ganz wiss weten.

Wi dankt di ja, Herr Jesu Christ,
dat du vun'n Dood we'er upstahn büst.
Nu hett Doods Macht en Ende funnen
un wi all hebbt dat Leven wunnen.
Halleluja.

Na Thomas Hartmann


29.3.2009


na baven