Wees
fief Minuten still Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen |
Hebbt Tovertruun to den Herrn! Psalm 4, 6 Hebbt Tovertruun to den Herrn in un bi all Fälle? Ok in total hoffnungslose Fälle? Wi meent jichtens, wi köönt Gott sowat nich totruun. Man denn ünnerschätzt wi em. Gott meent graad de Fälle ahn Höpen, graad denn süllt wi höpen, wo nix, aver ok würklich nix to höpen is. Eenfach dorüm, wiel Gott den allerhoffnungslosesten Fall, den dat överhaupt gifft, mit sienen Söhn dörchstahn hett. Dor geev dat nämlich enen Ogenblick in de Geschicht, in den all Höpen toschannen wörr. Dat weer an den Dag, as sien Söhn luut in't Düüstern reep: "Mien Gott, mien Gott, worüm hest du mi verlaten?" Wiel de Söhn dat ropen hett, dorüm bruukt wi dat nich mehr ropen. Nee, dat bruukt nienich mehr passeern. Siet Gott sien Söhn dit Schrien vun 't Verlatensien dee, bruukt
so keen Minsch mehr ropen. Siet den Roop is Höpen dor, ok Höpen
för unse "hoffnungslosesten" Fälle. Wi sullen
uns dor an hollen un dorna doon un würklich mit uns Fall ahn
Höpen na em hengahn. Dor besteiht Höpen!
He höört ja din Seel ehr Süchten Na Paul Gerhardt |
24.3.2009
|